بلۆچستانئے چُنڈ چُنڈ کنگ

✍🏻 خداداد چرخ انداز

مان اے چُنت سالا اے چُنتمی رند اِنت که ما اشکُنگا اێن که لهتێن وشنئیاتکێن مردم مئے سرآتکگێن بلۆچستانئے چُنڈ چُنڈ کنگئے رندا اَنت و نارَهش اِش اِنت که ما اے کارا په بلۆچستانئے دێمرئویا کنگا اێن. بله اے نارَه سکّ آشناێن نارَهے. اگن ما راجدپترا بچارێن چه سال 1307آ،‌ که رۆبرکتی بلۆچستان رضا شاها په زۆر گپت تان انّوگێن وهدا بزان سال 1399آ، 92 سالَ بیت که بلۆچ راج وتی جندئے سرزمینا اێردست اِنت.

ادا یک چمشانکے هما شهر و هند و دمگانی سرا دئیگَ بیت که چه بلۆچستانا جتا کنگ بوتگ‌ و گۆن دگه لهتێن استانان هۆر کنگ بوتگ‌اَنت.

سال 1326آ، نرماشیر، بم، جیرپت و آیانی کرّ و گوَرئے شهر و هند و دمگ چه بلۆچستانا جتا کنگ بوتنت و کرمانا دئیگ بوتنت.

همے سالا جاشک، بشکرد، میناب و… چه بلۆچستانا جتا کنگ بوتنت و نۆکین اڈ کرتگێن استانێا گێش کنگ بوتنت که نامی “بنادر ساهلیِ جنوب” اَت و رندا هرمزگان بوت.
چه بیرجندا جَهل که بلۆچ نندۆک انت، بزان نهبندان و آییئے کرّ و گوَرئے هند و دمگ هراسانا دئیگ بوتنت و پمێشکا اے استانئے نام مدّتێا هُراسان و سیستان کرتگش.

بله پدا بزان 10 سالا رند سال 1336آ، سیستانئے نام گۆن اے پرکا پچ ترّێنگ بوت که آ شهر و هند و دمگے که چه بلۆچستانئے سیستانێن بهرا جتا کنگ بوتگ‌اَتنت، بزان نهبندان و آدگه هند و دمگ پدا ملکا واپس نبوتنت. گڑا سال 1336آ، بلۆچستانئے نامش بدل کرت و بلۆچستان و سیستان نامێنگ بوتگ. سال 1358آ، که انکلاب بوتگ‌اَت و اێرانا، اسلامی جمهوری سردست بوتگ‌اَت، اے بابتا شاهئے شئور و پِلَنانی رندگیری بوت و بلۆچستانئے نامش بدلێنت: چه بلۆچستان و سیستانِش، سیستان و بلۆچستان کناێنت و انّون هم دلمانگ اَنت که بلۆچستانئے لبزا بکشّنت و آییئے ناما بس سیستان بکننت.

انّون هم چه یک نێمگے پدا بلۆچستانئے چُنڈ چُنڈ کنگئے رندا اَنت.
اے مردم گوَشگا اَنت که گۆن بلۆچستانئے بهر کنگا مردمان وشّی و آسراتیَ رسیت، گڑا اگن چه بلۆچستانئے چُنڈ چُنڈ کنگا کارے شر بوتێن بارێن مئے برات و گُهارے که آیانی شهر و هند و دمگ و هنکێن چه بلۆچستانا جتا کنگ بوتگ‌ا‌َنت شرّێن زندئے واهند اَنت؟

آیان تان اے وهدی وشّیانی رۆچ ندیستگ بلکێن رۆچ په رۆچ جاورهال گنتر بئیگا اِنت و بلۆچی دۆد و ربێدگ، راجدپتر و زبان چه آیان پچ گِرَگ و گار کنگ بئیگا اَنت و گوَشگَ بیت که آیانی زندئے جاورهال چه همے بلۆچستانئے بلۆچانی جاورهالا هم گنتر اِنت. اگن ما کرمان، هرمزگان و هراسانا بچارێن اے استانانی زبهرترێن شهر و هند و دمگ هما اَنت که اۆدا بلۆچ نندۆک اَنت.

اے وت پێشَ داریت که اگن اے جارانی پشتا دێمرئوی بوتێن مرۆچی مئے اے برات و گُهارانی هال چش نه‌اَت.

ما بلۆچ‌ هم اشیا بزانێن که اشانی دل په ما نسُتکگ و مئے سرا بزّگشَ نبیت. اشان مئے پجّارئے گار کنگئے رندا اَنت. اشان مئے مُلکئے سرا چَمّ جتگ و مئے ملکئے رندا اَنت. اے لۆٹنت گۆن مئے ملکئے بهر و بانگ کنگا مارا گار بکننت و مئے ملکا ببرنت. مُلک هر انسانێئے پجّار اِنت. ملک مبیت ترا پجّارے نێست. تنها ترا نه، تئیی لۆگئے مردمان هم پجّارے نبیت. تان گڑا ما انّون جهد بکنێن تانکه مئے نۆکین نسل و پدرێچا آرام و آسراتی برسیت. اگن هچ مگوشێن و بێٹکّ و تئوار بێن بلۆچستان چُنڈ چُنڈ کنگَ بیت. اشیا بلّ که اے بلۆچستانئے دێمرئویئے سئوب بوتَ نکنت بلکێن مئے هال چه مئے برات و گهارانے که آیانی هند و دمگ و هنکێن چه بلۆچستانا جتا کنگ بوتگ و گۆن دگه استانان جڑێنگ بوتگ‌اَنت گنترَ بیت. مئے ماتێن وتن یک امانتے که مئے دستا انت، انّون باید اِنت آییئے دێمپانیا بکنێن و رندا آیۆکێن نسل و پدرێچانی سپرده ببیت.