کرونائے آیگ و جنێنانی مدامێن لۆگا نندگئے تْرانگا کپگ

✍️ناسر بلئیدئیی

چنت رۆچ پێسرا گۆن یک دۆستے گپّا اَتان. گپّ آتک و ڈس کرونائے سرا سر بوت؛ که چۆنکا مردمانی زندئے جاورهالی بدل کرتگ و زانگ هم نبیت که دێمترا کار و زندگی کجا سر ببیت و باندات چۆنێن رنگ و درۆشمے بزوریت.

گڑا گپ آتک و وتیگی جاورهالئے سرا سر بوت؛ که زندئے بندش و گیر و دار و ترس انچش بوتگ که گێشتر وتی لۆگا بدارئے و بند بئیئے. من گوَشت که چه لۆگئے نندگا انسانئے مارشت و زانت کمتر و نزۆرترَ بیت. چۆ گندگَ بیت که اَگل و زانت یکّێن جاها اۆشتاتگ و ساچگ و رست و ردۆمئے درستیگێن راه بند بوتگ‌اَنت. مردم وتی چارکُلّ و چاردیوالانی تها وتا بندیگ و بێدر و راهَ گندیت. زند گران وه بوتگ…

سنگتا پسّئو دات که آییا ملکا بزان بلۆچستانا گۆن سیادێن مردمێا گپ کرتگ و هبر همے بوتگ که آ لۆگئے نندگا دم برتگ . چه ملکا آدگه مردما پسّئو داتگ که آییا یک رۆچے همے هبر گۆن وتی لۆگبانُکا کرتگ که لۆگئے نندگ چۆن گران انت! جنێنا گوَشتگ که شما مردێنان ما جنێنانی بزّگی پێسرا نمارتگ و انّونَ زانێت که زندگی گۆن اے بندشان چۆن سکّ و گران بوتگ. اے بندش په شما نۆک اَنت و چنت رۆچے گێشترَ ندارنت. بچارێت که مئے سرجمێن اُمر مان بندش و چارکلّان گوَستگ و زندئے گوازێنگ په ما چۆن گران انت، بله ما هچ نگوَشین.

مئے گپ پدا همدا آتک که مان راجمانێا که آییئے جنێن وتا اێمن مزانت که بے ترس و هئوپا چه لۆگا در بکپیت، ڈنا وتی کاران گلاێش ببیت و وتی ترّ و تاب و سئیل سئوادان بکنت آ راجمانئے مردێن مئیاریگ اَنت، بل تُرے آ وتا شرّێن مردم بگوَشنت و وتارا گۆن یک راج، مهزب یا نێکراهێا همگرنچ بزاننت. مردێن وتا همینچُک بدل بکننت که جنێن چش که مردێنا وتا چه هر دابێن هئوپ و هترا اێمن و آسودگ بماریت و وتی دلکشّا کار و زندگی، ترّ و تاب و سئیل و سپر کرت بکنت.