مولوی عبدالحمید در این جلسه پس از شنیدن دیدگاه‌ها و اظهارنظرهای مختلف اساتید دارالعلوم پیرامون اتفاقات بعد از نماز جمعه در زاهدان گفت: “مردم زاهدان در سالگرد فاجعۀ جمعه خونین زاهدان تظاهراتی برگزار کردند و حرف خودشان را زدند؛ بیشترین درد و ناراحتی مردم که از اعضای خانواده‌های آنها به شهادت رسیده‌اند، این است که متاسفانه هنوز نسبت به این موضوع رسیدگی نشده و هیچ قدم مناسبی در راستای التیام دردهای آنان برداشته نشده است.”

امام جمعه زاهدان در ادامه خاطرنشان کرد: “بعد از تظاهرات مردم در ۷ مهر ۱۴۰۲ در زاهدان، نظر ما هم همین بوده که مردم بعد از نماز جمعه با سکوت و ذکر پروردگار به منازل‌شان بروند و مردم هم رعایت کرده‌اند، اما حضور گستردۀ نیروها در خیابان‌های اطراف مسجد و مصلا سبب تحریک بیشتر مردم می‌شود. جوانان وقتی می‌بینند مأموران با این گستردگی آمده‌اند احساساتی می‌شوند. اگر این مأموران نباشند هیچ مشکلی پیش نمی‌آید.”

مدیر دارالعلوم زاهدان افزود: “دلیل اینکه در جمعه گذشته (۲۸ مهر ماه ۱۴۰۲) حساسیت‌های ایجاد شده این بود که اولا مأموران به‌صورت بسیار وسیع و گسترده حضور پیدا کرده بودند، ثانیا نمازخانه پونک تصرف شده بود و ثالثا عوامل نفوذی در بین مردم حضور پیدا کرده بودند. مشاهده شده است که شعارها را هم معمولا همین عوامل نفوذی می‌دهند و مردم را تحریک می‌کنند. چنان‌که در جریان سال ١٣٧٢ که مردم زاهدان به تخریب مسجد شیخ فیض مشهد اعتراض داشتند، نیز عوامل نفوذی اقدام به شکستن شیشۀ چند مغازه کردند و به دنبال آن نیروها به سمت مردم و مسجد مکی تیراندازی کردند.”

مولوی عبدالحمید تصریح کرد: “اگر مأموران در این محدوده حضور پیدا نکنند و نظم و امنیت را به خودِ مردم بسپارند دغدغه‌های طرفین برطرف شده و خودبه‌خود آرامش برقرار می‌شود. لذا باید تفهیم بشوند که نیازی به حضور نیروها در محدودۀ مصلا و مسجد مکی نیست و خود مردم امنیت را نگه می‌دارند.”