رسانک/ روز شنبه ٢٩ مهر ماه ۱۴۰۲، مولوی فضل الرحمن کوهی در سخنانی که باعث خشم رژیم جمهوری اسلامی ایران و دستگیری مجدد وی شد عنوان کرده بود که «حمله نیروهای امنیتی به مردم نمازگزار زاهدان را برابر با ظلم نیروهای اسرائیل به مردم فلسطین است و طبق حدیث پیامبر اکرم صلی‌الله علیه و سلم مثال مرد مومن مانند بدن انسان است، اگر‌ در بدن یک عضوی دردی داشته باشد سایر اعضای بدن بی‌قرار می‌شوند. حملهٔ دیروزِ [جمعه ۲۸ مهر ۱۴۰۲] نیروهای نظامی به مردم نمازگزار زاهدان تکان دهنده بود.
طلاب عزیز! شما برای طلاب مسجد مکی و مردم نمازگزار زاهدانی بی‌قرار باشید‌ برای سلامتی آنها دعا بکنید.

ممکن است به هر دلیلی ما نتوانیم حمایت خود را از مردم مظلوم «غزه» نشان دهیم ولی ما برای دفاع و اعلام همبستگی با مسجد مکی‌ نه به این معنی که برویم فقط بشینیم و بلند بشویم بلکه انگیزه دفاع و اعلام حمایت داریم. درد، غم و پریشانی‌های آنها را درد، غم و پریشانی خود می‌دانیم. ما نسبت جریان‌های ناگواری که برای مسجد مکی‌ اتفاق می‌افتند بی‌تفاوت نیستیم و در درون خود بی‌قراریم چه بسا این بی‌قراری ما روزی شعله بزند و حالاتی را به‌وجود بیاورد.»