رسانک/ روز ١ آبان ماه ۱۴۰۲، اولین سالگرد کشته شدن دختر بچه هشت ساله بلوچ اهل شهرستان شستون (سراوان)، “مونا نقیب” است که در مسیر خانه به مدرسه، با تیراندازی مستقیم نیروهای اداره اطلاعات سراوان که در حال تعقیب و گریز یک خودرو که نوجوان بودند، مجروح شده و جان خود را از دست داد.

“مونا نقیب” ۸ ساله، فرزند مراد، دانش آموز پایه دوم دبستان، اهل شهرک آسپیچ سراوان بود.

نیروهای اداره اطلاعات در پی تعقیب و گریز دو نوجوان بلوچ سرنشین یک خودرو پژو ۴۰۵ بودند، که با شلیک به سمت خودرو برای متوقف کردن آنها، گلوله به مونا نقیب اصابت کرده و از ناحیه سر بشدت مجروح شد. این کودک خردسال پس از چند دقیقه در آغوش خواهرش مریم جان خود را از دست داد.

نیروهای امنیتی در ۲ آبان ماه ۱۴۰۲ برای از بین بردن رد جنایت خود با رفتن به بیمارستان رازی سراوان مرمی خارج شده از سر این کودک را با خود بردند تا جنایت خود را پنهان کنند.

این حادثه افکار عمومی بلوچستان و فضای مجازی را که در بحبوحه خیزش زن، زندگی، آزادی بود، بیش از پیش دچار ناراحتی کرده و فعالین در فراخوان‌هایی در اعتراض به این جنایت از عموم مردم سراوان و مناطق دیگر خواستند تا به محل خاکسپاری این کودک رفته و در تشییع پیکر او‌ شرکت کنند.

بدنبال از این فراخوان ها اینترنت شهرستان سراوان و اطراف آن قبل از برگزاری مراسه خاکسپاری این‌ کودک بطور کامل قطع شد.

در همان روز، فایل صوتی از مریم نقیب، خواهر بزرگتر و همراه مونا به عنوان شاهد و اعضای خانواده این کودک در چگونگی رخداد این جنایات، پرده برداشته و با بازگو کردن اتفاقات روز حادثه و چگونگی اصابت گلوله به مونا و آخرین لحظات مرگ او، ابعاد این اتفاق را روشن می‌کنند.

پس از انتشار فایل صوتی مریم نقیب، پدر این کودک به اداره اطلاعات سراوان احضار و به مدت چند ساعت بازداشت و تهدید شده بود که اگر در مورد قتل فرزندش با رسانه ها مصاحبه‌ای داشته باشد، بازداشت و پرونده‌ای برای او تشکیل می شود.

لازم به ذکر است که فرمانده انتظامی بلوچستان و سیستان، مرتضی جوکار در روز یکشنبه ٢۵ دی ماه ۱۴۰۱، در رسانه‌های حکومتی، برای رفع اتهام و تبرئه نیروهای امنیتی ضارب مونا نقیب در ادعایی دروغین از بازداشت سه شهروند بلوچ تحت عنوان قاتلان این کودک خبر داده و عنوان کرده بود: “یک نفر به همراه دو همدستش به محض ورود به سیستان و بلوچستان شناسایی و دستگیر شدند.”