رسانک/ سه روز است که در بلوچستان حکومت نظامی برپاست. سه روز است که رژیم جمهوری اسلامی بلوچستان را تبدیل به یک زندان بزرگ کرده است و‌ در بی تفاوتی و خاموشی مرکزنشینان، مردم بلوچ را با تیر میزند، بازداشت می کند و مورد ضرب و شتم قرار می دهد.

این خشونت حکومتی، زن، مرد، کودک و پیر نمی شناسد. مردم بی رحمانه مورد حمله نیروهای آتش به اختیار رژیم جمهوری اسلامی قرار می گیرند، بازداشت و تهدید به رد مرز می شوند.

خانواده بسیاری از فعالین بلوچ به اطلاعات احضار، بازجویی و بازداشت شدند.

همه اینها اتفاق می افتد، چرا که این جنایات برای رژیم ایران، نه در داخل کشور و نه در خارج ایران هزینه ای ندارد.

ملت بلوچ در حالی در این بزنگاه حساس، توسط مرکزنشینان به فراموشی سپرده شده است که یکسال به تنهایی آتش خیزش “زن، زندگی، آزادی” را روشن نگه داشتند و با دستانی خالی و با مشت هایی گره کرده در برابر این رژیم فاشیست تا بن دندان مسلح ایستادند.

مردم مرکزنشین در این سه روز به سادگی مردمی را نادیده گرفتند که چندی پیش در کف خیابان های تهران و کلان شهر ها شعار از زاهدان تا تهران سر می دادند.

شاید شما ملت بلوچ، شهدای راه آزادی، ژینا، کیان، خدانور، محسن شکاری ها را فراموش کنید، اما ما هیچگاه این این شهدا را فراموش نخواهیم کرد و از خون آنان نخواهیم گذشت و این مسیر را همانند یکسال گذشته، «به تنهایی» و با دستانی خالی طی خواهیم کرد.

چرا که ما از رژیم جمهوری اسلامی ایران عبور کرده ایم و با قاتلان فرزندان سرزمینمان معامله نخواهیم کرد.