رسانک/ جنایتی که رژیم جمهوری اسلامی ایران در ٨ مهر ماه ١۴٠١، در زاهدان انجام داد نمی‌تواند چیزی جز جنایت علیه بشریت باشد. جنایتی که توسط دوربین ها ثبت و به خاک و خون کشیده شدن صدها شهروند بلوچ در اذهان مردم ماندگار شد.

شهید “صلاح الدین گمشادزهی”، متولد ٢۴ آذر ماه ١٣٧٣، فرزند نعمت الله و اهل زاهدان بود که در آن روز برای ادای نماز جمعه به مصلی زاهدان رفته بود.

صلاح الدین از جمله جوانانی بود که افکار ناب بلوچ‌دوستی و وطن پرستی داشت و قبل از هرچه خود را یک بلوچ می‌دانست و افتخار می‌کرد.
او با اینکه سال‌ها با بیماری تالاسمی دست و پنجه نرم می‌کرد ولی خودش کار می‌کرد و بارها دستمزدی که در قبال کار خود گیر می‌آورد را بدون آنکه به کسی بگوید، برای فقرا، خرج می‌کرد و همچنین برای بیماران تالاسمی که قدرت خرید نداشتند، دارو می‌گرفت و در اختیارشان قرار می‌داد.

در تاریخ ٩ آبان ماه ١۴٠١، دوستان کورد به یاد او در کوردستان درخت کاشتند و وی را یک قهرمان و مبارز معرفی کردند که از سال‌های آغازین زندگی اش با کوهی از درد و رنج مقابله کرده بود.

فراموش نکنیم صلاح الدین هنگامی که مورد اصابت گلوله های جنگی سفاکان زمانه قرار گرفت، در حال کمک کردن به مردمی بود که بواسطه تیراندازی نیروهای نظامی و امنیتی جمهوری اسلامی زخمی شده بودند.

نیروهای سرکوبگر رژیم جمهوری اسلامی ایران از پشت سر به صلاح الدین شلیک کردند و او را به شهادت رساندند.
وحوش جمهوری اسلامی به این جنایت خود اکتفا نکردند و در تاریخ ٣٠ دی ماه ١۴٠١، شبانه سنگ قبر او را نیز شکستند تا بار دیگر ثابت کنند که حتی از نام شهدای بلوچستان هم می‌ترسند.