رسانک/ شامگاه سه‌شنبه ۱۸ اردیبهشت ماه ۱۴۰۳، برای بسیاری از مردم در بلوچستان خبر کشته شدن “بلال نصرویی (ریگی)” ٢٩ ساله، خواننده معروف و محبوب بلوچ اهل زاهدان، بسیار ناراحت کننده و تکان دهنده بود.

قتلی هدفمند که در خیابان مطهری و مقابل لشکر ۸۸ زرهی پس از آنکه بلال با موتورسیکلت از چراغ راهنما عبور می‌کند، سرنشینان یک خودروی سواری مقابل او ثبت شده و بوسیله چاقویی که به ناحیه قلب او می‌زنند، رخ می‌دهد و ملت بلوچ را بار دیگر داغدار می‌کنند.

به راستی چرا علیرغم جذب میلیاردها تومان بودجه، تجهیز نهادهای امنیتی و نظامی به انواع خودروها، سرازیر کردن هزاران نیروی نظامی به بلوچستان و… همچنان کشتار شهروندان بلوچ و افراد تاثیرگذار و محبوب بلوچ ادامه دارد و نه تنها نهادهای امنیتی بلکه دستگاه قضایی نیز همواره در این موارد سکوت کرده و هیچ اقدامی برای مجازات خاطیان و عاملان انجام نمی‌دهد؟

چرا قاتلان شهروندان بلوچ اعم از نظامی و غیره هیچگاه به پای میز محاکمه کشانده نمی‌شوند؟ مگر در جمعه های خونین زاهدان و خاش فقط چند نفر از نیروهای رده پایین نظامی دست به کشتار بیش از یکصد و بیست نفر زدند که جز آنها محاکمه (آن هم به صورت صوری)، کسی مجازات نشد؟

اینگونه قتل‌های هدفمند و بی‌تفاوتی مقامات امنیتی و قضایی فقط یک موضوع را روشن می‌کند و آن، اینکه هیچ قتلی در بلوچستان بدون هماهنگی نهادهای امنیتی از جمله وزارت اطلاعات و اطلاعات سپاه مخصوصاً در شهر زاهدان انجام نمی‌شود زیرا این شهر با توجه به کنترل ورودی و خروجی‌ها، گذرگاه‌ها، ایست و بازرسی‌های مداوم، فراوانی دوربین‌های مدار بسته و… به یکی از امنیتی ترین شهرهای ایران تبدیل شده است.

اما؛ آنچه مسلم است، بلوچ برای حق و حقوق خود، سرزمین خود، حق تعیین سرنوشت خود، حق حاکمیت خود و اجرای عدالت مبارزه خود را با رژیم جمهوری اسلامی ایران ادامه خواهد داد و وطن را با هیچ چیز عوض نخواهد کرد، آنچنان که بلال نصرویی نیز علیرغم تهدیدات در سال‌های اخیر انجام داد.