گئوهر اِشکی، ستار اِشکیئے ماتئے نبشتانک په مئولوی اَبدالهمیدا: اے اَڈ نبنت

رَسانک نیوز

شمبِه رۆچا ۱۸ پروردین ۱۴۰۳، ستار اِشکیئے ماتا، گئوهرا اِشکیا وتی اینستاگرامئے پئیجا په مئولوی اَبدالهمیدا اے نبشتکان شِنگ کُرت:

منے اَزیزێن برات مئولوی اَبدالهمید، ترا سلام گوَشان. من چُنت سال اِنت که تئیی مکی مسیتئے جُمَهئے کتبهانی دمبال کنۆکان. و تئیی زاتئے و تئیی هبرانی دۆست دارۆکان!
منی اَزیزێن برات! اِشکتُن که انوگێن کتبهئے تها هکومت والا گوَشتنت که مردمانی تئوارا تان دێر نبوتگ بِشکنێت. بایدنت شمئے هزمتا بگوَشان که اے لۆگ چه بُن و بێها وئران اِنت.

اِشان چِل سال اِنت که مردمانی هبر هچ نئیشکتگ و هر وهدا مردمان لۆٹتگ که وتی تئوارا اِشانی کَرّێن گۆشان برسئنیت، گۆن لَٹّ و تیر و جنَگ و بندیگ پسئو داتگ.

منی اَزیزێن برات! تئو وت زانئے لچّێن هامنهی، مئے پهکێن مردمانی هۆنئے تُنّیگ‌اِنت. هۆنێن جُمَهئے رۆچا چُنت نپر چه بلۆچێن مردمی کُشت؟ تئیی هئیالا کمّکے آییئے وجدان درد بوتگ؟ تئیی هئیالا اِشیا و اِشیئے کِرّ و گئورئے مردمان وجدان هست؟ والله نێست‌اِش.

یاتُن کئیت یک هبرجن کنۆکیا چه سادک هَلهالی [صادق خلخالی] جُست گپت. گوَشتی گۆن چه کُشگ و اێدامیان که شمل کُرتگ‌اَنت شپا شمارا واب کئیت؟ هلهالیا گوَشت اگن شما بِلّێت من لنون یک چُکیئے دابا وپسان! بله منی اَزیزێن برات… اِشان اگن وجدان بوتێن، گۆن اینچک جنایتا اشان نپس کشگئے دێم نێست‌اَت! نون اے شلّێن زالما، تان هپتاد ملیون ساه مکشیت و گۆن وتی کئولا ده ملیون رام بوتگێن مردمان سئوار مبیت، راهت نندیت. شما وت زانێت که جمهوری اسلامی چینچک په بلۆچ و کرد و پهکێن ایرانئے کئومئے مردمانی هۆنئے تُنّیگ اِنت.

اے وئیم جنۆکێن اَلیل لۆٹیت وتی منهوسێن تاج و تهتا په مزن گردنێن مجتباها ارس اێر بکنت. هچ دگری و کئول شما اسلاهئے دمبا نه‌اِنت.

آپ چه اِشانی سرا گوستگ. اِشانی سۆج دئیگ چۆ یاسینئے وانگ هرئے گۆشئے تها اِنت! چینچک لۆٹتگِش که ترا بے آبرو بکننت؟ اِشان تئیی کُشگئے نکشه هم کشتگ بله هدائے شگر اِنت اِشانی دستا نبوتگ.

مئولوی ساهب! تئو چه منی ماتێنا شرتر زانئے گۆن چه دیهیا دێم په دێم اێن. گۆن اے هکومتا گوَش و گو و هبر کنگ هچ پایده نێست. زانتکارێن مردمان چِل و پنچ سالا اے گوَشتگ‌اَنت و لۆٹتگِش. چه کارے بوتگ؟ یک رۆچے [اصلاحات] وتی بئیرگ کُرتگ و یک رۆچے [اصول گراها] اِش چه سندوکا کشتگ و لۆٹتگِش اے دردمند مردمان گواری بدئینت… منی هئیالا اِشانی وهد سکّ دێر اِنت هلاس بوتگ.

نون که اِشانی پاد کبرئے دپا رستگ و مردم چه اَلیلێن هامنهیا بێزار اَنت بایدنت که اے پهلوانێن ورناهانی پُشتا بدارێن تا آ وت اے پلیتیا چه پسادا اێر بگێجنت.

مئے مشکل اے سالان یک و دو نبوتگ‌اَنت. منی اَزیزێن برات اے اڈ نبنت کئول کدیمیان [ آفتابه خرج لحیم است] من زانان تئیی دل گۆن مردمان اِنت هدا تئیی اِزّت و اُمرا باز بکنت و تئیی دارۆک ببات. رند چه اے مناوسێن هکومتئے کپگا، تئوامێن کسانے که آیانی هبر مردمانی دلئے هبر بوتگ‌اَنت آ مارا زلورت اَنت. منی ماتێن په بلۆچستانئے مزلومێن مردمان مُدام دُوا کنان په چۆرهێن چُکّ و دُزآپئے هۆنێن جمهئے کُشگ بوتگێن هلکانی مردمانی واستا دُوا کنان.

منا اُمێت اِنت که اے سال اساسیێن دگری و جئور و پسادئے هکومتئے کپگئے رۆچ ببنت.

تئئی داگدارێن گُهار

گئوهر اِشکی (گوهر عشقی)

Be the first to comment

Leave a Reply

Your email address will not be published.


*