رسانک/ “محمد اقبال نائب زهی” متولد ٢٠ دی ماه ١٣٨٣، فرزند نیاز محمد، اهل زاهدان و فاقد شناسنامه از جمله شهدای جنایت جمعه خونین زاهدان است که توسط نیروهای امنیتی و نظامی رژيم جمهوری اسلامی ایران و با گلوله جنگی به شهادت رسید.
محمد اقبال از دوران کودکی اش به جای چشیدن طعم شیرین کودکی طعم فقر، محرومیت و مظلومیت را چشید.
کودکی که سهمش از زادگاهش حتی به اندازه داشتن شناسنامه و هویت هم نبود. از دوران طفولیت، درست همان روزهایی که هم سن و سالهایش مشغول بازی با یکدیگر بودند، همبازی اقبال، برادر بزرگش بود و تشتی از گچ و خاک.
دست‌های کودکانه اش اگر چه به مانند روزگارش زبر و خشن شده بود اما هنوز پر از مهر و محبت بود. در میان دوستان و اقوامش به خوشرویی و نیک سیرتی معروف بود. محمد اقبال خوب یاد گرفته بود که غم و اندوهش را، کمبودهایش را، فقرش را، خستگی و تمام دردهایش را پشت لبخندش پنهان کند تا مبادا قلب پدر و مادری که نان آورشان بود را به درد آورد.
مادرش می‌گوید: در آن روز “بچه ام لباس های بهشتی اش را پوشید و جانماز سبز رنگی را برداشت و برای اقامه نماز جمعه از منزل خارج شد. دیگر هیچ امیدی ندارم ولی از خدا می‌خواهم که قاتل پسرم را به سزای عملش برساند.”
Be the first to comment