رسانک/ پس از انفجار‌ها در مراسم چهارمین سالگرد کشته شدن قاسم سلیمانی، مسئولان رژیم جمهوری اسلامی در سطوح مختلف واکنش‌هایی نسبت به این حادثه داشته و وعده دادند که از مسببین این حادثه “انتقام سخت” گرفته خواهد شد.

یک نکته در اغلب این واکنش‌ها مشترک بوده است و آن اعلام نوعی رضایت از رخ دادن این اتفاقات و کشته شدن مردم است و آن را “سرمایه و پشتوانه نظام”، “الطاف الهی” و … خوانده‌اند.

این سخنان و واکنش ها در حالی از طرف مسئولان رژیم جمهوری اسلامی ایران می شود که این رژیم طی یکسال گذشته و در جریان خیزش «زن، زندگی، آزادی» و کشتار جمعه های خونین زاهدان و خاش دچار بحران مشروعیت در جامعه بین المللی شد و در مراسم سالگرد قاسم سلیمانی، با ریختن خون صدها شهروند بیگناه، سعی کرد خود را مظلوم و قربانی خشونت نشان دهد.

بر اساس مصاحبه های منتشر شده از سوی مسئولین رژیم و زینب سلیمانی مشخص است که رژیم جمهوری اسلامی ایران از بروز این حوادث آگاهی داشته، اما جهت منافع خویش چشمش را بر روی خون طرفدارانش و عده ای انسان فقیر که به دنبال کیک و ساندیسی در این مراسم شرکت کرده بودند، بست تا بتواند ترحم کشورهای غربی که طی سال گذشته ثابت کردند نفت و گاز ایران برایشان مهمتر از مردم ایران است را جلب کند.

از سویی دیگر چنین اتفاقاتی دست این رژیم را در سرکوب و کشتار مخالفان و مردم عادی به بهانه هایی همچون انتقام خون کشته شدگان و مبارزه با تروریسم باز می گذارد و با خیالی آسوده به کشتار مردم بیگناه ادامه می دهد.