رسانک/ روز جمعه ٨ مهر ماه ١۴٠١، صدها نفر از نمازگزاران بلوچ در مرکز بلوچستان، شهر دزاپ (زاهدان) با تیراندازی مستقیم نیروهای امنیتی و نظامی کشته و زخمی شدند.

شهید امیرحسین پرنیان، فرزند ابراهیم، در زمان شهادت نوزده سال سن داشت. او به تازگی دیپلم خود را در رشته علوم تجربی گرفته بود. او در روز شهادت نماز مغرب خود را در مسجد آل رسول در خیابان بزرگمهر خوانده بود و حوالی ساعت شش و نیم برای اقامه نماز عشاء به سمت مسجد مکی رفته بود.

در آن روز با توجه به تیراندازی های مستقیم نیروهای امنیتی به سمت شهروندان بلوچ، امیرحسین چند دقیقه پس از رسیدن به خیابان توحید از سوی این نیروها مورد هدف گلوله جنگی قرار گرفته بود.

گلوله نیروهای جمهوری اسلامی به ناحیه صورت (بینی و زیر چشم) امیرحسین اصابت کرده و به دلیل اینکه از سمت بالای ساختمان ها شلیک شده بود، از قسمت پشت و کمر او خارج شده بود.

در آن لحظات نیروهای امنیتی نه تنها به آمبولانس ها و کادر پزشکی اجازه خدمات رسانی به مجروحین را نمی‌دادند بلکه افرادی که قصد داشتند با خودروی شخصی زخمی ها را به بیمارستان ها منتقل کنند را هم مورد هدف تیراندازی قرار می‌دادند ولی با وجود این شرایط شهروندی به نام حبیب الرحمن ریگی تصمیم گرفت او را به بیمارستان تأمین اجتماعی منتقل کند که در حوالی خیام ٧ مورد هدف گلوله ها قرار گرفت و او نیز از ناحیه پا زخمی شد.

روز جمعه خونین، روزی بود که نهایت قساوت حاکمان و سران رژیم جمهوری اسلامی ایران به مردم عادی نشان داده شد. روزی که نیروهای امنیتی با تفنگ های دوربین دار نه به کودک رحم کردند و نه به زن و نه به پیر و جوان.