همیشه به والدینی که کودکانشان را کتک میزدند میگفتم: «تجسم کنید یک نفر که ده برابر شما هیکل داره میاد و تا میخوری میزنتت و هیچ کاری هم نمیتونی دربارش انجام بدی. چه حسی خواهید داشت؟» این مطلبی است که دکتر بسل ون در کلک، روانپزشک و محقق آمریکایی، درباره تجربه تروما میگوید. پاسخ به این پرسش به ما کمک میکند تا بتوانیم تصویری ذهنی از احساساتی که در حین بازداشت تجربه میکنیم داشته باشیم.
وقتی شخصی دستگیر میشود، در لحظه بازداشت او با فرد یا افرادی مواجه میشود که آزادی فیزیکی و اجازه حرکت او را به زور از او میگیرند و هیچ کاری هم در موردش نمیتواند انجام دهد. خودتان را برای لحظاتی جای این فرد بگذارید. چه حسی خواهید داشت؟
در لحظه دستگیری:
دنیا برای فرد متوقف میشود. ذهنش قابلیت معنا دادن به اتفاقات را از دست میدهد. مقاومتهای ذهنی او دیگر توانایی دفاع در برابر اتفاقات را نخواهند داشت. او حس میکند دنیای او به پایان رسیده. او دچار حس استیصال کامل میشود.
در نتیجه تجربه این احساسات، بدن فرد برای حفظ بقاء وارد حالت مبارزه یا گریز میشود و مقدار زیادی هورمون ترس در رگها به جریان میافتد. راه حل چیست؟ چه کاری میتوانیم انجام دهیم تا میزان آسیب روحی و روانی بازداشت کاهش پیدا کند؟
شما با خواندن این مطالب تا همینجا اولین قدم را برای کاهش آسیب روحی و روانی بازداشت برداشتهاید. شما از احساساتی که ممکن است در چنین شرایطی تجربه میکنید آگاه شدهاید و در صورت بازداشت، این احساسات برای شما غیرمنتظره نخواهد بود. این آگاهی چه کمکی به شما خواهد کرد؟
یکی از خصوصیات تروما غیر قابل پیشبینی بودن آن است. وقتی شما از احساساتی که در حین دستگیری تجربه میکنید آگاه باشید، تاثیر این خصوصیت تروما، یعنی غیرقابل پیشبینی بودن آن را کاهش میدهید. در تروما ذهن آمادگی روبرو شدن با چنین شرایطی را نداشته و نمیداند با این حجم استرس چه کار کند. بنابراین برای افزایش میزان تاب آوری و بالا بردن توانایی مقاومت ذهن در برابر چنین آسیبهایی، بهتر است با معنای تروما و تاثیرات آن بر ذهن آشنا شویم.
تروما یک اتفاق ناخوشایند نیست، بلکه به تجربهای هولناک گفته میشود که فرد توانایی خود را برای روبرو شدن با آن اتفاق از دست میدهد. تروما اتفاقی غیر منتظره است که خطر جانی و یا از هم گسستگی درونی به همراه دارد. در تروما ترسی غیر قابل توصیف تجربه میشود؛ وحشت. در تروما، فرد شوک میشود و توانایی کلامی خود را از دست میدهد. همچنین، توانایی فرد برای پردازش و درک اتفاق آسیب وجود ندارد و در نتیجه افکار از هم گسسته میشوند. در تروما، مقاومتهای فرد برای مدیریت رنج، عمل نمیکنند. در تروما، بیحرکتی وجود دارد و زمان متوقف میشود.
به همین دلیل توصیه میشود برای کاهش میزان آسیب در زمان بازداشت، دانش خود را از تجربیات کسانی که در چنین شرایطی بودند بالا ببرید؛ با حق و حقوق خود آشنا شوید؛ روشهای فعالیت امن را بیاموزید و از قبل با خود قرار بگذارید که در صورت قرار گرفتن در چنین شرایطی چگونه با آن مواجه خواهید شد. بهتر است روشهای مدیریت اضطراب را آموزش ببینید و آنها را تمرین کرده باشید و از همه مهمتر به خود یادآوری کنید که چرا در چنین شرایطی هستید و آرمانهای شما چه بودهاند.
پیشنهاد میکنیم تمرینهایی که در پست مربوط به «افزایش توان تابآوری» شرح دادهایم را بخوانید و به آنها عمل کنید. مطالب بیشتر مربوط به سلامت روان را میتوانید در هایلایتهای صفحه «فعالیت امن» بخوانید.
📍🌍 اینستاگرام :https://instagram.com/safe.activism
🆔 ارتباط با ما: @Safeactivism1
🆑 کانال فعالیت امن: @SafeActivism
بیشتر بخوانید🔻
https://t.me/SafeActivism/80
Be the first to comment