رسانک/ شهید خدانور لجه ای، امروز نامی آشنا برای هر ایرانی است. جوانی که در حاشیه بود، حتی اوراق هویتی نداشت اما رقص و خنده هایش وارد رویای آزادی خواهانه ایرانیان شد.

خدانور متولد ١٠ مهر ماه ١٣٧۴، فرزند عیسی بود که در روز تولد خود با تیراندازی مستقیم نیروهای نظامی در ١٠ مهر ماه ١۴٠١، پس از تحمل بیش از بیست و چهار ساعت درد و رنج، در بیمارستان تأمین اجتماعی شهر زاهدان بدلیل عدم رسیدگی پزشکی جان باخت.

خدانور معروف به “یاغی” در روز ٢٣ مرداد ماه ١۴٠١، پس از یورش ده‌ها نیروی نظامی و امنیتی رژيم جمهوری اسلامی ایران با هدف پاکسازی (تو بخوان سرکوب) به منطقه شیرآباد در شمال شهر زاهدان بازداشت شد.

در آن روزها در فضای مجازی بلوچستان، ویدئویی از یک خواننده بلوچ در حال وایرال بود که در قالب شعر، دشمنان بلوچ تهدید به نابودی می‌شدند. خواننده شباهت زیادی به خدانور داشت و به همین دلیل نیروهای فاشیست نظامی چند ساعت پس از بازداشت خدانور عکسی از وی با خوشحالی و برای مقابله با وایرال آن کلیپ خواننده منتشر کردند که نشان می‌داد، خدانور به پرچم میله جمهوری اسلامی دستبند زده شده و لیوانی آب در مقابلش گذاشته شده است.

انتشار این عکس در فضای مجازی بلوچستان واکنش بسیاری از مردم را برانگیخت و این خبر توسط رسانه های محلی بلوچستان منتشر شد ولی هیچ کس در سایر نقاط ایران به نقض ماده ۵٧٨ قانون مجازات اسلامی رژیم در این باره توجه نکرد.

این عکس، اما خاری شد در چشم دشمنان بلوچ و بلوچستان و چند ماه بعد، پس از شهادت خدانور به نمادی از بزرگترين خیزش علیه جمهوری اسلامی در طول چهل و چهار سال گذشته تبدیل شد.

در آن روز نیروهای اداره آگاهی زاهدان خدانور را به شدت شکنجه کرده و کتک زده بودند و به همین دلیل او تشنه شده و از آنها درخواست آب کرده بود.

خدانور به کمک دوستان خود که مبلغی برای آزادی وی جمع کرده بودند در روز پنجشنبه ٢٧ مرداد ماه و چهار روز پس از بازداشت آزاد شد. در آن روز دوستان خدانور او را در خیابان های شهر زاهدان چرخانده و ابراز خوشحالی کردند.

بامداد ٩ مهر ماه ١۴٠١؛ چند ساعت پس از آغاز کشتار مردم در مصلی زاهدان و در گیرودار اعتراضات گسترده مردمی، نیروهای نظامی و امنیتی در منطقه شیرآباد زاهدان، به سمت خدانور تیراندازی کرده و وی را از ناحیه کلیه و پا مورد اصابت گلوله جنگی قرار دادند. مردم او را به بیمارستان تأمین اجتماعی منتقل کردند ولی فشارهای نهادهای امنیتی که باعث شده بود برخی بیمارستان ها، حتی پذیرش مجروحین نداشته باشند، باعث شد تا کسی به جراحات او رسیدگی نکند.

خدانور در روز تولد خودش در دهم مهر ماه به شهادت رسید ولی یاد و خاطره او نه تنها برای ایرانیان بلکه برای همیشه در تاریخ بلوچستان جاویدان گشت.