از کشتار سوختبران در شمسر سراوان گرفته تا قتل عام بی‌رحمانه اولاغ و قاطرهای آنان توسط نیروهای نظامی ناچار هستند بعنوان “سوختبر کولبر” برای لقمه ای نان خود را بصورت عملی و نه استعاری به آب و آتش بزنند.

دو سال پیش (١٣٩٩) طرحی به نام رزاق برای قانونمند کردن انتقال سوخت و کالا توسط سپاه, استانداری بلوچستان, ستاد مبارزه با قاچاق کالا و شرکت ملی پخش فرآورده نفتی ارائه شد و کارت رزاق برای عده ای “خودی” صادر شد.
در عمل این امتیاز بعنوان یک رانت به افرادی داده می شود که با بسیج عشایری وابسته به سپاه همکاری کنند و اکثریت مردم از آن محروم هستند.

عمده فروشی قاچاق سوخت که آزادانه از استان های مجاور به بلوچستان آورده می شود در دست سپاه و عوامل آن است و در این بین خرده فروشان محلی یا بعبارتی “سوختبر کولبر” همواره قربانی رقابت بین باندهای مافیایی سپاه و بسیج عشایری می شوند.

این در حالی است که در بسیاری از شهرهای بلوچستان مردم عادی ساعت ها و در برخی موارد حتی روزها در صف دریافت سوخت معطل می مانند.

عبدالستار دوشوکی
مرکز مطالعات بلوچستان ـ لندن