در این روزهای انقلاب، بلوچستان و کوردستان با فاصله زیاد از دیگر نقاط ایران تلفات جانی می‌دهند.

اگر اوج «رواداری» (!) جمهوری اسلامی در برخی مناطق هنوز هدف قرار دادن عامدانه چشم معترضان با گلوله‌های ساچمه‌ای بوده، در بلوچستان به کمتر از رگبار «گلوله جنگی» و شلیک از هلیکوپتر رضایت نمی‌دهد.

خیزش خیابانی چهل روز اخیر از سنندج و زاهدان تا تبریز نشان داد که این جنبش بر دوشِ ستمدیدگانی است که حقوق‌ لگدمال‌شده‌شان را مستقلاً -در عین همبستگی- فریاد می‌زنند و «زن» اسم رمزی برای اتحاد میان آنها شده است.
(صفحه خیابان تریبون)