نه به برادرکُشی

 اسلحه های نفاقی که به سوی برادر شلیک می کند و دشمن را خشنود می کند، در درگیری طایفه ای سالیان قبل به ندرت شاهد بودید ولی بدبختانه طی سالیان اخیر برای کشتن “دشمن فرضی” در دست هر جوان یک اسلحه دیده می‌شود. 

آیا دشمن فرضی ما، برادر ماست که در یک بگو مگوی ساده که با منطق و گفتار می‌توانیم فیصله نمائیم دست به اسلحه برده و دودمان خودمان را برباد می‌دهیم؟!!! 

چه انسانهای نیک، معتمد، سردار و ریش سفید را در این سال‌ها از دست دادیم. آیا تاکنون با خود، حتی یک بار هم فکر کرده اید که چه کسی ضرر کرده و چه کسانی از این آب گل آلود ماهی گرفتند؟! با اینگونه اقدامات و کشتن برادر و هم زبان خود دشمنان خود را که حتی در مخیله شان نمی‌گنجید که این چنین ساده بتوانند تیشه به ریشه من و تو بزنند، شاد و خوشحال کردیم.

کاش همانگونه که شکارچی وقتی دید جوجه های کبک، از گرسنگی تلف شدند  اسلحه و تله و لباس شکار را در آتش انداخت، ما نیز به خاطر تلف شدن يک خانواده، یک ایل، یک طایفه و یک ملت، تمامی ادوات و مهمات و اسلحه های مجاز و غیرمجاز را در آتش می‌انداختیم و آب پاکی بر دستان فتنه گران می ریختیم. 

ای بلوچ، بیدار باش، آگاه باش و به برادرکشی، “نه” بگو زیرا دشمن من و تو، برادر ،معتمد و سردار و هر آنکس که سرش به تنش می ارزد، نیست.