✍ بشار زین الدینی
رژیم جمهوری اسلامی ایران بخاطر نگاه از بالا به پایین خود نسبت به ملل تحت ستم در جغرافیای ایران علی الخصوص ملت بلوچ نشان داده است که هیچ یک از خواسته های این ملل برای حکومت دیکتاتوری علی خامنهای ارزش ندارد.
از قتل عام کردن شهروندان بلوچ به بهانه های واهی به طور مثال، اعدام انتقام جویان شانزده جوان بیگناه در آبان ۹۲ و به رگبار بستن چندین سوختبر بلوچ در بم پشت شستون (سراوان) در ۴ اسفند ماه ۹۹ گرفته تا به تاراج بردن ثروت های ملت بلوچ به نفع خود همگی دلایلی هستند که این رژیم خودکامه نمی خواهد حقوق همه را بصورت برابر رعایت کند.
حال سوال اینجاست که آیا این حاکمیت دلسوز ملت بلوچ بوده؟ آیا همانطوری که تریبون داران و برخی روحانیون از این قشر دفاع میکنند، این دیکتاتوری برای ملت بلوچ خواهان صلح، آرامش و رفاه میباشد؟!
جواب قطعا، “نه” میباشد، زیرا تبعیض و بی عدالتی که بیش از چهل سال طول کشیده امکان اصلاح پذیر بودن را از دست داده و شرکت در انتخابات ریاست جمهوری و شوراها مُهر تاییدی برای ادامه تبعیض و بی عدالتی ها میباشد.
سیاست های این رژیم هیچگاه به نفع ملت بلوچ نبوده و نیست، زیرا هدف این حاکمیت نسل کشی ملت بلوچ، حذف هویت، نابودی فرهنگ و زبان بلوچی میباشد.
پس با این همه نکات منفی چگونه برخی تریبون داران همچنان سنگ این قشر جنایت کار را بر سینه میزنند؟ فقط یک سوال در اذهان عمومی شکل خواهد گرفت، آیا این قشر هم راهرو حاکمیت فاسد میباشند، آیا آنها هم چهل و اندی سال است که با عقاید مردم جهت منافع خود، بازی کرده اند؟
جواب ساده است، بله! برخی ملایان درباری راهروی همین رژیم میباشند و بخاطر منافع شخصی خود چشم بر جرم و جنایت هایی که این دیکتاتوری بر سر ملت بلوچ آورده است، بسته اند.
نکته امید بخش این داستان این است که بعد از چندین سال دست این اقشار برای مردم و علی الخصوص، جوانان رو شده است و دیگر نمیتواند با عقاید مردم جهت منافع شخصی خود بازی کنند.
به امید روزی که ورق برگردد و مردم بر صندلی های قدرت نشسته و برای مرز و بوم خود تصمیم بگیرند.
Be the first to comment