فاجعه ایی خاموش در راه است؟!

اهمیت نظام تعلیم و تربیت را در توسعه همه جانبه کشور هیچکس نمی تواند انکار کند. کووید ١٩ کشور ما را مانند همه دنیا  تحت تاثیر قرار داد، ولی شاید بیشترین تاثیر را بر آموزش و پرورش کشور ما داشت و در استان ما متاسفانه فاجعه ایی خاموش را در حال رقم زدن است.

بر اساس شاخص ها و آمار و اطلاعات رسمی آموزش و پرورش استان ما سالهاست که از دیگر استان ها عقب مانده است از نظر کیفیت آموزشی در رتبه آخر است و بیشترین بازمانده از تحصیل و ترک تحصیل را دارد. این وضع نامطلوب هم بی دلیل نیست، (فقر و محرومیت، کمبود معلم، مدرسه و امکانات، آموزش و پرورش تحت تاثیر عوامل سیاسی،  قومی، مذهبی و …)

وزیر ارتباطات و فن آوری اطلاعات در سفری که به استان داشت و شاید یکی از دلایل مهم این سفر محروم بودن دانش آموزان این استان از امکانات آموزشی مجازی بود، در سخنانی از قول مدیر کل آموزش و پرورش اطلاعات و ارقامی را بیان نمودند که حکایت از یک فاجعه دارد. ( ١٠٠٠٠٠ هزار دانش آموز آنلاین نیستند، که احتمالا در روستاهایی زندگی می کنند که اینترنت ندارند، ٣٠٠٠٠٠هزار هم فاقد تبلت یا گوشی هوشمند هستند، البته در ابتدای سال تحصیلی این عدد ٤٠٠٠٠٠بود؟!)

این اعداد و ارقام که حدود نیمی از دانش آموزان استان هستند،هشدار یک فاجعه را می دهند، حداقل یک سال تحصیلی نا بسامان و آشفته در آموزش و پرورش، استان ما گرچه از نظر کرونا در وضعیت بهتری نسبت به دیگر استان ها قرار دارد، از نظر آموزش و پرورش وضعت فراتر از قرمز است. شاید آنچه امروز در آموزش و پرورش استان می گذرد فاجعه ایی خاموش باشد که آسیب ان  در آینده نه چندان دور جامعه ما را تحت تاثیر قرار دهد. 

شاید روزی کرونا برود و سلامتی به جامعه برگردد، ولی آموزش و پرورش نحیف و ضعیف ما را چنان بیمار نموده که شاید به آسانی نتوان درمانش کرد و  سر پا نگه داشت، آموزش و پرورشی که دانش آموزان  فقرا و روستائیان نه اینترنت دارند و نه تبلت، شاید کودکان کار آینده جامعه باشند، یا جوانان سوخت کش و یا شاید خدای ناکرده گرفتار در دام اعتیاد و به خیل بزهکاران افزوده خواهند شد هزاران مشکل امنیتی و یا شاید افسرده از اینکه، کرونا آمد تا درب آموزش و مدرسه را فقط به روی فقرا ببندد و اغنیا با داشتن اینترنت پرسرعت و گوشی و تبلت هوشمند به تحصیل ادامه می دهند؟! 

کریم بخش کردی تمندانی 

١٥ دی ٩٩