مجمع عمومی سازمان ملل متحد در جهت از میان بردن غده‌ی چرکین و ضد بشریِ خشونت علیه زنان در سال ۱۹۹۹، بیست و پنجم نوامبر را به عنوان روز جهانی محو خشونت علیه زنان تعیین کرده است.
زنان در طول تاریخ همواره مورد خشونت مردان بوده‌اند، به ویژه در زمانی که زن ستیزی و خشونت علیه زنان رنگ باور و عقیده به خود گرفته است؛ باورهایی که خشونت علیه زنان را امری مذموم نپنداشته‌اند و در نتیجه، این امر به شکلی سیستماتیک در جوامع مردسالار اعمال شده است. به عنوان مثال زنان گروه گروه به خاطر دفع بلا در آتش سوزانده شده، و یا در جنگ‌هایی زنان جبهه‌ی مغلوب غنیمت جنگی به حساب آمده‌اند، در نتیجه مورد تجاوز وحشیانه‌ی گروهی و فردی قرار گرفته‌اند. در این میان بسیاری یا جان خود را از دست داده‌اند و یا در بازارها به عنوان کنیز که از هیچ حقوقی، حتی حق حیات برخوردار نیست به فروش رسیده‌اند.
صرف نظر از ذکر خشونت‌های تاریخی علیه زنان پاره‌ای از خشونت‌های موجود را می‌توان بدین شکل عنوان نمود: اعمال خشونت جنسی به همسر توسط مرد، اعمال خشونت‌های جسمی، کلامی و بکارگیری الفاظ رکیک در ارتباط با زنان، کودک همسری، نگاه به زنان به عنوان ابزار جنسی، احساس مالکیت به زن، عمل نمودن بر اساس باورهای مبتنی بر نابرابری جنسیتی، محروم نمودن زنان از آموزش، ایزوله نمودن زنان در منزل، ازدواج اجباری، تحقیر زنان، به کارگیری زنان توسط دولت‌ها بر علیه منافع خود آن‌ها و بسیاری موارد دیگر. این اشکال از خشونت به خصوص در جوامع توسعه نیافته و محروم از آموزش همگانی و فرهنگ عمومی اتفاق افتاده‌اند که اعضای آن‌ها حتی نمی‌دانند این‌ها جنایت علیه بشریت محسوب می‌گردند- خشونت علیه زنان پدیده‌ای جهانی بوده و بسته به میزان توسعه نیافتگی جوامع از شدّت و حدّت بیشتری برخوردار است.
جامعه‌ی بلوچستان پیش از دولت‌سازی‌های مدرن همواره شاهد همراهی و همگامی زنان و مردان در عرصه‌های مختلف اجتماعی بود، اما با استقرار این دولت‌ها و به تبع آن تحمیل فرهنگ غالب وارداتی و گاها با سویه‌های ایدئولوژیک زن ستیزانه، برابری زن و مرد جایش را به مرد سالاریِ خشن کنونی داده است. به این‌ها باید ستم مذهبی رژیم جمهوری اسلامی بر جامعه‌ی بلوچستان را نیز اضافه نمود که منجر به نوعی عصبیت، واکنش‌ها و گرایشات افراطی مذهبی در میان طیف وسیع و ناآگاهی از جامعه شده است.
نابرابری جنسیتی در قوانین جمهوری اسلامی، فقر فرهنگی، اعتیاد در میان مردان، برخوردار نبودن زنان از استقلال مالی و حمایت کافی قانونی از دیگر عوامل اعمال خشونت‌های خانگی و اجتماعی علیه زنان است.
حزب مردم بلوچستان در برنامه و اساسنامه‌ی خود بر حقوق کامل زن و مرد با صراحت تأکید نموده و هر گونه خشونت علیه زنان را ناقض این حقوق می‌بیند و با آن مبارزه می‌کند.
حزب مردم بلوچستان بر این باور است که زنان نیمی از جمعیت ھر ملتى را تشکیل می‌دهند و باید از حقوق اجتماعى برابر با مردان در تمام عرصه‌ها برخوردار باشند. رسیدن به حاکمیت ملی هر ملت بدون مبارزه‌ی دوشادوش زنان و مردان و تأمين حقوق برابر و انسانى زنان در جامعه‌اى دموکراتيک و بدون خشونت دور از تصور است.
حزب مردم بلوچستان ضمن همبستگی با زنان جامعه و محکوم نمودن هر نوع خشونت علیه آن‌ها از مردم بلوچستان تقاضا می‌نماید: با رجوع به پیشینه‌ی فرهنگی خود که در آن بانلی‌ها را پرورانده است و نیز منشور جهانی حقوق بشر فضایی را ایجاد نمایند که در آن مادران، همسران، دختران و خواهران ما از کرامت انسانی برخوردار شده و ضمن آرامش و آسایش روحی و جسمی بتوانند در پیشرفت و اعتلای بلوچستان سهیم شوند.
Be the first to comment