کشتار بیرحمانه یک خانواده هشت نفره از جمله کودکان در زاهدان (دزاپ) یکبار دیگر نشان داد که خونریزی و سفاکی و خشونت در همه ایران و بخصوص در بلوچستان نهادینه و رایج شده است. در استانهای دیگر با سلاح سرد و روش های دیگر قتل و سلاخی انجام می گیرد اما در بلوچستان به یمن بسیج عشایری سپاه پاسداران کلت و کلاشنیکف فراوان است.
در سرزمینی که حکومت معترضان و کولبران و سوختبران بیگناه را به رگبار گلوله می بندد؛ یک طلبکار قاچاقچی مواد مخدر که دستش به بدهکار مجرم نمی رسد, در گذشته بدهکار یا اعضای خانواده را برای طلب پول به گروگان می گرفت. اما اکنون ظاهرا با گسترش بیرحمی و شقاوت و اینکه دو فرد بالغ خانواده از جمله پدر در زندان بوده اند و دسترسی به آنها وجود ندارد؛ اینبار قاچاقچیان مافیایی مواد مخدر برای انتقامجویی و بقول خودشان “درس عبرت” اعضای خانواده بدهکار را بطرز بسیار شنیعی قتل عام می کنند.
براستی بر ما بلوچها چه آمده است؟ چرا بلوچ اینگونه بلوچ را می کشد؟ چرا برخی از بلوچها به دلیل فقر و بیکاری یا حرص و آز به قاچاق مواد مخدر و عواقب دهشتناک و جنون آمیز آن روی می آورند که بلوچ اینگونه بلوچ (حتی کودکان بیگناه) را با وحشیگری مطلق قتل عام می کند؟
چه کسی پاسخگو به این سوالات دردآور است؟ چرا در بلوچستان اسلحه به وفور یافت می شود؟ نقش تسلیحی بسیج عشایری در بازتولید و گسترش خشونت و رانت خواری قاچاق مواد چیست؟ چرا در زاهدان و برخی از شهرهای استان هر ماه حداقل یک جنایت هولناک صورت می گیرد؟ چه کسی مقصر است؟ و سوال اول و آخر اینکه: براستی سر ما چه آمده است؟ و راه برگشت از این جاده هولناک خون و خونریزی و جانورخویی چیست؟ جمهوری اسلامی با این مردم چه کرده است؟
عبدالستار دوشوکی
مرکز مطالعات بلوچستان ـ لندن
Be the first to comment