جاده های خاکی و صعب العبور در ایرندگان

رسانک/جاده های نامناسب خاکی و صعب العبور رفت و آمد اهالی صد روستای منطقه ایرندگان واش را دچار مشکل کرده است.

بالغ بر صد روستا در منطقه ایرندگان واش دارای جاده های خاکی نامناسب و صعب العبور است که رفت و آمد را برای اهالی این روستاها سخت کرده و باعث محرومیت و عدم دسترسی مردم به امکانات شده است.

هر ساله در زمان بارندگی و سیلاب جاده های خاکی منطقه ایرندگان تخریب و مسدود می شوند،این امر باعث مسائل بهداشتی و عدم دسترسی به دارو و دکتر در مواقع حساس می شود، یعنی مسیر خاکی و طولانی برای دسترسی به امکانات اولیه زندگی، امرار معاش خانوارهای این روستاها را با چالش جدی مواجه کرده است.

روستاهای ایرندگان به ترتیب در دو طرف رودخانه ی اصلی و رودخانه های فرعی یا در دشت های کهنو ، اسپه و مرنتاک به هم پیوسته هستند، ولی خیلی از مسیرها نیاز به بازگشایی حتی در حد شوسه دارند، به طور مثال، جاده روستاهای غربی مرکز بخش تا چهارگران و دشت کوه جزو این دسته از روستاها است و جالب است بدانید که از مرکز بخش تا چهارگران کمتر از ده کیلومتر میباشد.

جاده رحمن آباد کهن شرف الدین تا دامنه بکر کوه بیرک نیز از این دست است.

‌اما جاده های زیادی در این منطقه نیاز به بازگشایی دارند که مسیر اسپه تا گڈ رئیس و غار صداکی، ده رئیس به هشیک و دادکان علیا، روستای گنز تا شهر [ قلعه]، شهر تا مارندگان کروچان، منطقه روندان به سرکور از مسیر دره ی محمودآباد ،جاده زیان تا سپتوک و گواتامک، جاده نیلگان تا سرخگزی، کله ماران تا محمودآباد و مسیر پالیزان تا مرز پسکوه از جمله آنها هستند.

اهالی ساکن این روستاها راه اندازی جاده های بین روستایی در بخش ایرندگان را از واجبات می دانند و از مسئولین درخواست دارند که تا بتوانند به حقوق اولیه ای مثل بیمارستان، مدرسه و سایر مراکز خدماتی از طریق این جاده ها دسترسی داشته باشند.