بلوچستان و امکانات صد سال پیش/ چه کسی برای بلوچستان دلسوزی می کند.

رسانک/ پس از باران‌های سيل آسا در زمستان سال ۱۳۹۸ در بسیاری از مناطق بلوچستان، اکنون مردم بلوچ با خسارتهاى غیر قابل جبران ناشى از آن مانده اند.

مسئولان و بلندپایه ترین سران رژیم جمهوریاسلامیایران از جمله رئیس جمهور حسنروحانی نیز برای ثبت عکس خود در میان سیل زدگان به اقلیمبلوچستان آمدند اما هیچ اقدام موثری برای ملت بلوچ صورت نپذیرفت.

از بين رفتن زيرساختهاى ضعيف مواصلاتى و جاده هاى روستایی، خسارات به دامداران و كشاورزان و غیره افراد بسيارى را در روستاها با مرگ و زندگى روبرو كرده است. آنها مجبور شده اند قید کمک از سوی رژیم حاکم را بزنند و خود با امکانات و روش های صد سال پیش برای هموار کردن راه‌های ارتباطی دست به کار شوند.

در میان نبود امكانات و دستگاه‌های مكانيكی در بلوچستان مردم مجبور هستند براى اينكه زنده بمانند و اندك كشاورزى خود را نجات بدهند، از روشهاى قرن ها پيش براى مهار كردن آب و رساندن به زمينهاى كشاورزى خود استفاده مى كنند.

هيچ گونه فرياد رسى براى كمك به اموراتى كه از وظايف اصلی دولت هست وجود ندارد در حالی که كارمندان غير بومى که براى اين امورات استخدام شده اند و حقوق و مزايای بدى آب و هوا و مناطق محروم را هم مى گيرند نیز در انجام وظيفه خود در حق ملت_بلوچ کوتاهی می کنند.

چرا ملت بلوچ با سرزمینی که توانمندی‌های بالقوه منطقه ای و اقتصادی و… دارد اینگونه در بندِ غیربومیان، از جمله استاندار و حاکمان باشد؟!

ملت بلوچ برای برون رفت از این بن بست بزرگ و رسیدن به جهان مدرنیته راهی جز مبارزه مسالمت آمیز برای بدست آوردن حق تعیین سرنوشت و حق حاکمیت ملی در اقلیم بلوچستان را ندارد.