چابهار برای چه کسی سنگاپور میشود؟!

✍️بهمن بلوچ

اخیرا مقاله ای از آقای عبدالرحیم کردی منتشر شده است که دورنمای چابهار در آینده را ترسیم کرده و از تبدیل آن به یک شهر لجستیکی در سایه حکومت لایت فقیه سخن گفته اند.

ایشان اشاره به شهرهای لجستیکی ترکیه، امارات و سنگاپور کرده اند و به بررسی موقعیت چابهار پرداخته و  بنابر موقعیت استراتژیک چابهار وعده تبدیل شدن چابهار را به لجستیک ترین شهر در منطقه داده اند.

وی نوشته که در برهه کنونی تنها نیاز چابهار برای تحقق هاب لجستیکی و ترسیم آینده‌ای شبیه سنگاپور، شهر فرودگاهی است، چنان‌که محمد اسلامی، وزیر راه و شهرسازی، در خصوص تأثیر احداث فرودگاه بین‌المللی چابهار بر توسعه بندر چابهار، می‌گوید: با توجه به تعریف شکل‌گیری شهر لجستیک در چابهار؛ احداث فرودگاه موجب تکمیل پازل حمل‌ونقل ترکیبی اعم از دریایی، ریل، جاده و فرودگاه می‌شود و این‌گونه شهر لجستیک به‌معنای واقعی ایجاد خواهد شد.

چابهار امروز در نقطه‌ای ایستاده است که سنگاپور 40 سال قبل ایستاده بود. سنگاپور سال 1981 پروژه ساخت و توسعه باند 4کیلومتری و ترمینال شماره یک فرودگاه چانگی را کلید زد و روز به روز به ظرفیت‌های آن افزود تا با گذشت 4دهه یکی از سه هاب بزرگ لجستیکی جهان باشد.

چابهار نیز چون سنگاپور دسترسی به آبهای آزاد اقیانوسی و حتی موقعیتی بسیار مطلوب‌تر در نقشه تجارت جهانی دارد، ظرفیت‌های بندری و بارانداز تجاری را داراست و در نهایت امتیازات منطقه آزاد، شرایط فعالیت اقتصادی را در چابهار سهل کرده است.

اما ایشان به عنوان یک بلوچ در این مقاله ننوشته اند که سهم ملت بلوچ و ساکنان اصلی سرزمین از این تبدیلی ها و و‌بظاهر پیشرفت ها چه خواهد بود؟

گویا ایشان تنها به منافع سلطه غیربومی و مسبب اصلی فلاکت و بدبختی ملت بلوچ می‌اندیشند و آینده ملتش در سایه این پیشرفت به نفع غیربومیان برایشان اهمیتی ندارد.

اگر آقای کردی سالها پیش اینگونه سخن میراندند شاید کسی نقدی نمی‌کرد چون سطح بیداری ملت بلوچ بسیار پایین تر از اکنون بود اما با شکل گیری بیداری و مبارزات حق طلبانه مردم در بلوچستان باز راه گذشته شکست خورده میرود و چنین سخنانی بر زبان یا کاغذ میآورد که نشانی جز «در بر همان پاشنه چرخیدن نیست»

از نگاه مدیرانی مثل کردی که تنها مجری سیاست ها و برنامه های حکومت اند و تصور میکنند در حال خدمت به مردم اند کار بزرگی در حال انجام است، اما وقتی اعطای تسهیلات به بیگانگان، تصرف کامل زمین ها به نفع غیر بومی ها، سرمایه گذاری توسط غیر بومی ها ، تغییر با فت جمعیت سنگین ، تداوم بی کاری و فقر بلوچ و کارگری برای شرکت های بیگانه را می بینید متوجه عمق خطر و بازی استعماری حکومت میشوید و مدیرانی چون کردی را یک بازیچه‌ در دست حکومت می بینیم.

توصیه ما بعنوان یک هم‌خون به برادر کردی اینست که کمی چشمها را باز کرده و حداقل از فضای مجازی اوضاع امروز بلوچستان را مطالعه کنند و آگاهی سیاسی مردم را بسنجند تا در آینده و پس از سقوط رژیم چشم نگاه کردن به مردم خود را داشته باشد.