رسانک/ چرا رای نمی دهم؟ رای من برابر است با تایید تجاوز سرهنگ کوچکزایی به ماهو بلوچ.
رای دادن در این انتخابات نمایشی برابر است با ندیدن خدانور که با چشمانی بسته و لبانی تشنه به میله پرچم زندان بسته شده است و در برابر دیدگان صنوبر بر سر قبر او رقصیدن و مهر تایید زدن بر قاتلین جمعه خونین زاهدان و خاش.
من رای نمی دهم چون بر سر هر صندوق رای هستی نارویی با آن لبخند زیبا و کودکانه ایستاده و من باید از خون او و همه شهیدان بگذرم و رای بدهم.
رای دادن من برابر است با اسلحه به دست گرفتن و به سمت نمازگزاران مکی شلیک کردن.
باید چشمانم را بر یتیمی عبدالماجد علیزهی که پیش از تولدش، پدرش با تیر مستقیم نیروهای رژیم ایران به آسمان پرکشید ببندم و با این وجود رای بدهم.
رای من برابر است با زدن تیر خلاص به پیکر بی جان کودکان کار شهید، اقبال نایب زهی، امید صفرزهی و محسن محمدپور.
اگر رای بدهم باید به پیکر شهید یاسر، مدافع مکی و همه قربانیان پشت کنم.
«نه می بخشیم نه فراموش می کنیم.»
Be the first to comment