به گزارش رسانک، روز یکشنبه ۴ تیر ماه ۱۴۰۲، با کوشش و میانجی‌گری مولوی فضل الرحمن کوهی در ایام مرخصی از زندان، اختلاف و درگیری دو طایفه دشتی و کوهی به صلح انجامید و دومین دیوان (جلسه) صلح بلوچی مصالحه در روستای بنه برگزار شد.

اولین نشست این مصالحه در روستای گتانک، سردشت و دومین نشست در روستای بنه با حضور جمعی از روحانیون، ریش‌سفیدان، معتمدین، جوانان و عموم مردم برگزار گردید.

در این نشست مولوی کوهی در طی سخنانی جوانان و عموم مردم را به حفظ امنیت توصیه و تأکید کرده و گفتند: “اخوت و برادری خیلی ارزش دارد، مال و ثروت ارزش چندانی ندارند لذا به‌خاطر پول جان برادران خود را به خطر نیندازید.”

در ادامه مولوی کوهی در مورد مرز و سوختبران سخنرانی کرد و خطاب به مردم پشامگ، کلگ، مورتان و هنگ افزود: “شما وظیفه میزبانی دارید و بقیه مردم که از مناطق مختلف جهت کسب و کار به این مسیر و مرز تردد دارند، مهمان هستند. مهمانان خود اکرام کنید و تقاضای اخلاق این است مهمان را از خود ترجیح داده، کمک بکنید و جاده را برای آن‌ها باز نمایید، خودتان هم کسب و کار بکنید و همکاری داشته باشید تا دیگران بتوانند به‌راحتی مشغول کار باشند.”

این روحانی برجسته بلوچ خاطرنشان کرد: “منافع این مسیر (مرز) فقط برای صاحبان ماشین و تردد کنندگان نیست بلکه تمام مغازه‌دار، بنزین فروش و مکانیک و… فایده می‌برند و مشغول کار هستند. تردد‌کنندگان هم مهمان و هم نان مردم این منطقه هستند. لذا رعایت حال‌شان بکنید تا نام نیکی برای منطقه بماند.”