برج عاج تا ریکءِ کلات

✍️Z.A(N)

واکاوی قدیس سازی روحانیون (با اغماض در معنا ) و دخالت این معممین در سیاست

آیا جامعہ بلوچستان از لحاظ فرمانبرداری از روحانیون دین در انتخاب ھای سیاسی در بین سالھای زایش دوم خرداد تا یایان آخرین انتخاب بنفش در سیر تکاملی بودہ یا در یک روند پایدار قرار دارد و یا اینکہ در قھقرای سقوط، آزادوار بہ پیش میرود؟

پیش از ورود فارغ التحصیلان شبہ قارہ هند بہ موطن و اندک زمانی بعد از آن انقلاب ۵۷ طھران، بلوچستان در دالان ھزارہ ھا ، جامعہ ای سکولار بود و در حین کرامت اخلاق و احترام بہ دین اندیشه تکثرگرایی رشد و نمو می کرد تا اینکه پروسہ قدیس سازی با حکومت اسلامی شروع شد زیرا از یک طرف اھرمھای قدرت و کنترل کنندہ جامعہ یعنی خوانین (که خودش احتیاج به نقد دارد) از نقش اولی کنار گذاشته شدند یا حتی مجبور به مهاجرت گردیدند و اندک ضعفای مانده شان در عزلت به سکوت رفتند و از طرفی قشر مذهبیون که اتفاقا اولین نسل مذهبی در بلوچستان بودند جایگزین شدند و همین باعث شد عشق ملی مردم در روندی کوتاه و شتاب‌ناک به تعصبی خشک مذهبی مبدل شود
و اطاعت از روحانیون که حتی برخی آنان را در جامه معصومیت می‌دیدند فراگیر شد که تبلور آن را در انتخاب آقای خاتمی دیدیم.

با اینحال در اثر همه گیری شبکه های اجتماعی و ارتقای سطح سواد جامعه (نه الزاما مدرک) زایش اندیشه های مستقل و سکولار و فاصله گرفتن از شنیدماطاعتکردم با گسترشی شدید شکل گرفت که البته حواریون برخی روحانیون در مقابل انتقاد، واکنش های طالبانی بروز می‌دهند که در مورد انتقاد متین دکتر عظیم شه بخش از مولوی عبدالحمید اسماعیل زهی دیده شد.

آیا شایسته است روحانیون در اتحادهای سیاسی وارد شوند آن هم با کسانی کہ نود درصد پایه فکری شان بر تقیه استوار است ؟

آیا پیامدش برای عالیجنابان و یا ملت بلوچ برج عاج است یا که ریکءِ کلات (قلعہ شنی) ؟
و البتہ عدم لیبک مردم بہ شورای روحانیون ( شورای راهبردی اهل سنت_مجھول الھویہ) نشان از عطفی تاریخی دارد کہ بہ فال نیک گرفتہ میشود و چشم انداز اینکہ دین در دایرہ زندگی شخصی افراد باشد و روحانیون نقش محض دینی خویش را بہ پیش ببرند و ارزشھای سکولار نھادینہ شود دور از انتظار نیست.