همه ساله به مناسبت فرارسیدن دهم دسامبر روز جهانی حقوق بشر تظاهراتی در راستای فعالیت‌های بین‌المللی حزب مردم بلوچستان با هدف اعتراض و افشاگری به تبعیض‌های گسترده، سرکوب و کشتار فراقانونی مردم بلوچستان صورت می‌گرفته است که امسال به دلیل شیوع بیماری کرونا و خطرهای ناشی از آن انجام نمی‌پذیرند.
امروز ما در حالی این روز را گرامی می‌داریم که نقض حقوق بشر در ایران به نقطه‌‌ی اوج خود رسیده است. سیستم سراسر استبدادی حاکم بر ایران که پیشتر می‌توانست تا حدودی با تکیه بر گفتمان انقلابی و ترویج آن در میان بخشی از باورمندان مذهبی به بقای خود ادامه دهد اکنون روش‌های به مراتب خشن‌تری را در این جهت به کار می‌گیرد؛ رژیم جمهوری اسلامی دچار بحران گفتمانی شده و کارگزارانش برای دستیابی به منافع اقتصادی بیشتر از هیچ گونه فسادی دریغ نمی‌ورزند.
فساد نهادینه، ماجراجویی‌های منطقه‌ای و بین‌المللی، و رفتارهای غیر انسانی رژیم موجبات نارضایتی‌ها و اعتراضات گسترده را در سراسر کشور فراهم آورده است. رژیم جمهوری اسلامی به جای حل مسائل و گوش فرا دادن به خواسته‌های برحق مردم سیاست سرکوب گسترده‌ی اعتراضات مردمی، شکنجه و اعدام بازداشت شدگان، به گروگان گرفتن افراد دو تابعیتی و ربودن مخالفان در کشورهای همسایه و انتقال آن‌ها به داخل کشور را در پیش گرفته است. که هدفی جز ایجاد رعب و وحشت و خفقان بیشتر در جامعه ندارند.
بلند پروازی‌ها و دخالت‌های مخرب رژیم در منطقه و حمایت آن از گروه‌های تروریستی منطقه‌ای و بین‌المللی وضعیت بسیار اسفباری را برای مردمان کشورهایی چون عراق، سوریه، یمن و افغانستان به وجود آورده است؛ مسائلی که بحث نقض حقوق بشر رژیم را در مقیاسی فراتر از مرزهای درونی‌اش مطرح می‌کنند.
برخورد رژیم با مهاجرین کشور همسایه افغانستان هم بسیار غیرانسانی بوده است. رژیم نه تنها کوشش درخوری در جهت فراهم نمودن امکانات رفاهی و زندگی توأم با کرامت انسانی برای آن‌ها در دوران اقامتشان در ایران فراهم ننموده ، بلکه هر روزه شاهد توهین، تحقیر، بازداشت و انتقال بسیاری از آن‌ها به اردوگاه‌های مهاجرین هستیم که از وضعیت بهداشتی و رفاهی بسیار بدی برخوردارند. مهاجرین افغان زیادی در راه سفر به ایران هدف تیراندازی مستقیم مأمورین انتظامی قرار گرفته و جانشان را از دست داده‌اند. سال گذشته شاهد به آب انداختن و غرق نمودن تعدادی از مهاجرین افغان توسط مأمورین رژیم در یکی از استان‌های کشور بودیم که نشان دهنده‌ی سبوعیت روزافزون جمهوری اسلامی و عوامل آن بود.
نقض حقوق بشر در بلوچستان
نقض حقوق بشر در بلوچستان هر ساله سیر صعودی به خود گرفته است و رژیم زمزمه‌های مجرمانه‌ی دیرینه تقسیم بلوچستان و تغییر بافت جمعیتی آن را به قصد به حاشیه راندن مردم بلوچ در سرزمین تاریخی آن‌ها در دستور کار قرار داده است. این در حالی است که جامعه‌ی جهانی و افکار عمومی بین‌المللی در مقابل نقض حقوق بشر حکومت ایران در بلوچستان سکوت اختیار کرده‌اند.
روزی نیست که شاهد کشته شدن و در آتش سوختن سوختبر بلوچی بر اثر تیراندازی مأموران نظامی رژیم در بلوچستان نباشیم. در واقع بلوچستان به کشتارگاه مردم بلوچ توسط عوامل جمهوری اسلامی تبدیل شده است.
در بلوچستان مسئولان و کارگزاران دولتی از میان مردم غیر بومی با هدف چپاول و زراندوزی انتخاب و به کار گمارده می‌شوند که این موجب ایجاد فساد گسترده در منطقه شده است.
زنان در بلوچستان زندگی بسیار اسفناکتری از مردان بلوچ دارند و از تبعیض‌های چندگانه و حتی خطر تجاوز از سوی وابستگان سپاه پاسداران در رنجند. فقر در بلوچستان به دلیل بیکاری، گرانی سرسام آور و فساد مؤسسات دولتی نهادینه شده است. اپیدمی فقر هر ساله قربانیان بیشمای از میان مردم به خصوص کودکان می‌گیرد.
برای تسریع آسمیلاسیون فرهنگی مردم بلوچ اجازه ندارند به زبان مادری آموزش ببینند و وضعیت آموزش در بلوچستان اسفبار است. درصد قابل توجهی از دانش آموزان در مدارس کپری درس می‌خوانند و ساختمان‌های کهنه‌ی مدارس به دلیل عدم تعمیر در حال تخریب هستند. بیش از نیمی از دانش آموزان بلوچ به دلیل فقر و دوری مسافت نمی‌توانند ادامه تحصیل بدهند.
دانشجویان بلوچ تحت تبعیض قرار گرفته و تحقیر می‌شوند، و فارغ‌التحصیلان یا جذب بازار کار نمی‌شوند و یا در صورت استخدام شغلی مناسب تخصص آن‌ها نصیبشان نمی‌گردد. به جای استخدام مردم بومی در ادارت، غیر بومی‌ها جذب مشاغل شده تا در جهت تغییر بافت جمیتی تشویق به اسکان در بلوچستان شوند.
زندان‌های بلوچستان مملو از زندانیانی با اتهامات واهی برای پیش بردن سیاست‌های هراس‌افکنانه است. به زندانیان بلوچ به دید امنیتی نگریسته شده و به صورت سیستماتیک تحت شکنجه قرار می‌گیرند. بسیاری از آن‌ها به حبس‌های طویل‌المدت محکوم می‌گردند و در موارد بسیاری دچار انتقامگیری کور دولتی شده و اعدام می‌گردند.
در بلوچستان بسیاری از متهمان حتی دستگیر نمی‌شوند زیرا مأموران امنیتی به قصد کشت به منزل یا محل اختفاء آن‌ها مراجعه می‌کنند. قتل سه نوجوان ایرانشهری به نام‌های مهدی پوریان، محمد پوریان و دانیال براهویی در تنها یک روز و آن هم پیش چشم مادرانشان نمونه‌ای از ده‌ها قتل غیر قانونی توسط نیروهای نظامی و امنیتی در بلوچستان است. دستور فراقانونی دیگری که باعث شده جان عده‌ی زیادی گرفته شود تیراندازی مستقیم به قصد کشت به دلیل عدم توقف در محل‌های ایست بازرسی است که خود به مکان‌هایی جهت رشوه‌گیری مأموران تبدیل شده‌اند.
بیشترین قربانیان جوانان بلوچی هستند که احتملاً به دلیل نداشتن گواهینامه یا هراس از مأموران خشن به آن مواجه می‌شوند. اخیرا مجلس شورای اسلامی رأی به قانونی نمودن شلیک مستقیم به اتومبیل‌های حامل اتباع غیر مجاز خارجی در صورت فرار داده که این می‌تواند به از دست رفتن جان‌های زیادی چه بر اثر اشتباه چه از سر تعمد شود. مطبوعات در بلوچستان آزاد نیستند و دولت اجازه نمی‌دهد حتی گاهنامه‌ای مستقل به زبان بلوچی انتشار یابد. جهت اخلال در روند اطلاع‌رسانی دولت خودسرانه اینترنت را مسدود و یا سرعت آنرا تا حد زیادی پایین می‌آورد. با شیوع کرونا و آموزش از طریق اینترنت، در عمل به دلیل هزینه‌ی سنگین اینترنت، دستگاه‌های موبایل هوشمند و نبود تسهیلات اینترنتی در بسیاری از مناطق، بیش از نیمی از دانش آموزان از آموزش محروم مانده‌اند.
در نتیجه‌ی سیاست‌های تبعیض گرایانه‌ی دولت‌های مرکزی زندگی بیش از هشتاد درصد مردم بومی در بلوچستان و دیگر مناطق بلوچ نشین در کشور به زیر خط فقر کشیده شده است. مناطق واقع در حاشیه‌ی شهرها حتی از دسترسی به آب لوله کشی محروم هستند. به آبرسانی مناطق روستایی توجهی نمی‌شود و در بسیاری از مناطق مردم آب مورد نیاز را از برکه‌هایی تأمین می‌کنند که در اثر بارش باران‌های فصلی ایجاد شده‌اند. آب این برکه‌ها که در زبان بلوچی “هوتک” نامیده می‌شوند آلوده به انواع باکتری‌ها بوده و سالانه صدها کودک و بزرگسال را راهی بیمارستان‌های کراچی پاکستان و دیگر استان‌های ایران می‌کند.
حزب مردم بلوچستان – بلۆچستانئے استمانئے گل/ دسامبر 2020
Be the first to comment