اخبار حکایت از آن داشت که سازمان بنادر چهبار به منظور توسعه سازمان و ایجاد بار اندازهای جدید قصد تملک قانونی و در قالب کمسیون ماده یک پارک صد هکتاری بهاران را دارد .
چشم اندارهای زیبایی که سواحل چهبار دارند همیشه برخی از اشخاص حقوقی را تحریک کرده است که ساحل را مالک باشند.
وضعیت در سواحل شهر چهبار زیاد جالب نیست و در سواحل شمال ایران بیشترین مالکین سواحل اشخاص حقیقی یا حقوقی بخش خصوصی هستند اما در چهبار این دستگاههای اجرایی دولتی هستند که بخش مهمی از ساحل را در تملک خود در آورده اند که به این هم رضایت نمی دهند و قصد دارند که بخش های دیگری از ساحل مانند پارک صد هکتاری بهاران را ضمیمه دستگاههای غیر کارآمد خود بنمایند.
منطقه آزاد صنعتی – تجاری چابهار ، بندر شهید کلانتری ، دانشگاه دریانوردی ، اداره کل شیلات ، شرکت نفت ، بندر و اسکله شهید بهشتی ، مرکز اقیانوس شناسی ، اداره تربیت بدنی و….دستگاههای هستند که بخش مهمی از ساحل را در اختیار دارند.
پارک بهاران چهبار ، که در ضلع شرقی دریای بزرگ قرار دارد و هنوز فرایند ساخت آن تکمیل نشده است ، جزء اندک مکان های تفریحی درون شهر است که اینروزها خبر ساز شده است .
جالب است که سازمان بنادر در کمین تصاحب این پارک نشسته است و تحرکات توسعه طلبی ارضی خود را شروع کرده است.
نکته جالب دیگر این داستان این است که سازمان در عوض این پارک وعده ساخت پارکی مشابه را در 20 کیلومتری چابهار را داده است که نفس این درخواست حاوی توهین و تحقیر شهروندان چهباری است. بالفرض اگر هم توانستند این پارک را تملک نماید ، چند سال باید شهروندان چهباری منتظر بمانند که سازمان بتواند مجموعه جدیدی ایجاد کند؟ آنهم چنین پارکی در نقطه ای با فاصله از شهر .
آیا این پارک در نقطه ای دوردست مکان تفریح و اسباب راحتی خواهد بود یا مرکز تجمع معتادان و خلافکاران و اسباب زحمت ؟
Be the first to comment