کودکانی که همراه با رویاهای شان غرق می شوند

✍🏻یونس زین الدینی

استان سیستان و بلوچستان گرچه در تریبون های دولتی یکی از مناطق مهم و استراتژیک بلحاظ ظرفیت های تجاری و اقتصادی معرفی می شود؛ اما این استان تقریبا هفته ای چند بار تیتر اخبار ناگوار در کشور است. مسئله ای که در نگاه اول به این استان ؛چشم هر بینده ای را آزار می دهد #فقر_پایدار در آن است.

حقیقتا می توان نتیجه تلاش و مجاهدت مدیریت تبعیض آمیز را به وضوح لمس کرد و از نظر گذراند.
بنده از اصطلاح فقرپایدار بجای #توسعه_پایدار در خصوص این استان استفاده می کنم.

استان سیستان و بلوچستان بیشترین مرز آبی و خاکی را داراست. به اقیانوس راه دارد اما مردمش در چند کیلومتری ساحل برای جرعه ای آب لع لع می زنند و کودکانش در گودال های مصنوعی آب آشامیدنی غرق می شوند.
استانی که قرار است آب آشامیدنی و تصفیه شده خراسانی رضوی را تامین کند ؛ کودکانش تقریبا می شود گفت هر روز صدایشان زیر آب رودخانه هایش دفن می شود و تا ابد با رویاهایشان خفه می شوند.

بلوچستان برخلاف تصور عموم مشکل ذخایر آبی ندارد. اکثریت فکر می کنند بلوچستان برهوت لم یزرعی است که جرعه ای آب برای آشامیدن در آن پیدا نمی شود . اما واقعیت کاملا چیز دیگریست. بلوچستان خصوصا در جنوب ؛ یعنی مکرانش رودخانه های فصلی و دائمی بزرگی دارد که توانسته مناطق سرسبزی را به قطب کشاورزی تبدیل کند. قنات های باستانی اش یادگار ازمنه های دور و دراز تاریخ است.

پس مشکل از کجاست؟!!!
متاسفانه شاخص دسترسی به آب لوله کشی سالم در این استان در کمترین سطح آن در مقیاس کشوری قرار دارد. مدیریت آب در این استان به ناکارآمدترین شکل ممکن عمل کرده است.
زینب ؛ یسنا و فاطمه در روستاهایی غرق شده اند که رودخانه هایش جزو خروشان ترین رودهای جنوب کشور است.
متاسفانه شبکه آبرسانی در روستاها و حتی شهرهای بزرگ در این استان جای هیچ دفاعی را نمیگذارد.
هر روز شاهد اخبار دردناک غرق شدن کودکان بلوچی هستیم که نتیجه مدیریت فشل چندین و چند ساله در این استان است.
منطقه دشتیاری با وجود چندین سد در بالادست آن ؛مردمش برای تامین آب آشامیدنی با ایجاد گودال های مصنوعی به روش اجدادشان زندگی می گذرانند و هر از گاهی کودکانش طعمه تمساح می شوند یا درگودال آب غرق می شوند.
مدیران دولتی چطور می توانند از #طرحتوسعهسواحل_مکران سخن بگویند در حالیکه انسان مکرانی هر روز بخاطر قطره ای آب جان می دهد!؟؟
صداقت در گفتار و عملشان نیست.

انتظار دارند مردم وعده خروس قندی توسعه ای شان را باور کنند. شرم بر مدعیان عدالت اجتماعی که چنین وضعیتی را بر مردم تحمیل کرده اند.
مسوولان پایتخت نشین در ایام عاشورای حسینی عزادار مردی هستند که عبیدالله بن زیاد آب را بر او و خانواده و یارانش بست و لب تشنه شهیدشان کرد.

چه تصادم تاریخی تلخی ست که در بلوچستان هم‌ زینب ها و علی اصغرهای زیادی لب تشنه با تمام رویاهای کودکانه شان تا ابد زیر آب صدایشان خفه می شود و جان می دهند.
شرم بر شما شرم