به گزارش رسانک، روز دوشنبه ۳ اردیبهشت ماه ۱۴۰۳، کارگران جاده ترانزیتی گِه (نیکشهر) به چهبار (چابهار) را که در وضعیت بسیار بدی است، با شن و ماسه و بدون قیر و رعایت موارد استاندارد ترمیم و بازسازی می کنند.

مسئولین رژیم جمهوری اسلامی ایران به جای بازسازی اصولی در حوالی روستای گرین دوک با خاک زیر آسفالت را که سیل خالی کرده، پر می کنند و اگر بارندگی یا سیل مجدد  اتفاق بیفتد، آب، خاک آسفالت جاده را می‌برد.

به علت غیر استاندار بودن آسفالت و نداشتن قیر کافی بعد از هر بارندگی در بلوچستان، آسفالت خیابان های سطح شهر و جاده ها دچار آسیب شده و فقط مقداری شن از آنها باقی می ماند.