به گزارش رسانک، روز پنجشنبه ١۶ فروردین ماه ۱۴۰۳، حمیدرضا کوهکن پس از ۵۸ روز بازداشت و شکنجه در اداره اطلاعات، به بند ۹ زندان مرکزی زاهدان منتقل شده و ضمن محرومیت از تماس تلفنی و ملاقات در وضعیت جسمانی نامناسبی بسر می‌برد.

بر اساس این گزارش، آقای کوهکن در حالی به بند ۹ زندان مرکزی زاهدان منتقل شده که از ناحیه پهلو به دلیل شکنجه در بازداشتگاه اداره اطلاعات دچار شکستگی است و در وضعیت بد جسمانی بسر می‌برد.

آقای کوهکن در تاریخ ۱۷ بهمن ماه ۱۴۰۲ به همراه همسرش “آ نارویی” توسط نیروهای اداره اطلاعات در منزل مسکونی خود بازداشت شد. پیش بازداشت کوهکن و همسرش، علی اکبر و حارث، برادرزاده و برادرخانم وی بازداشت شده بودند.

همسر آقای کوهکن در تاریخ ١٠ اسفند و علی اکبر در تاریخ ٢۶ بهمن ماه ۱۴۰۲ آزاد شدند.

مادر حمیدرضا نیز در تاریخ ١۴ اسفند ماه ۱۴۰۲، پس از اطلاع از شکنجه های جسمی و روحی فرزندش و بیخبری از وضعیت وی ایست قلبی کرده و جان خود را از دست داده است.

گفتنی است که نیروهای اداره اطلاعات زاهدان جهت ملاقات، فرزندان خردسال حمیدرضا را به بازداشتگاه منتقل کردند که آقای کوهکن در سلول های انفرادی حضور داشته و کودکان خردسال وی وحشت کردند.

گفته می‌شود که هدف ماموران اطلاعات شکنجه روحی به حمیدرضا بوده که وی با شنیدن گریه های کودکان خردسال خود در بازداشتگاه اداره اطلاعات مورد آزار قرار گرفته و ماموران به وی اعلام کردند که تمام اعضای خانواده و حتی کودکان خردسال نیز بازداشت و به بازداشتگاه منتقل شدند.

لازم به ذکر است که سه فرزند حمیدرضا به نام های الیاس و بنیامین که در تاریخ ١٣ دی ماه ١۴٠١، در جریان بازداشت های فله ای و ادریس در ١٩ شهریور ماه ۱۴۰۲، پس از یورش نیروهای اداره اطلاعات به منزلش در زابل و بدون نشان دادن حکم قضایی بازداشت شده اند و همچنان در زندان زاهدان در بلاتکلیفی به سر می‌برند.