به گزارش رسانک، روز چهارشنبه ۱۶ اسفند ماه ۱۴۰۲، در ادامه سلفی گرفتن مسئولین رژیم جمهوری اسلامی ایران، “ابراهیم رئیسی” رییس دولت، بعد از هشت روز راهی مناطق سیل زده بلوچستان گردید تا او نیز مانند سایرین با گرفتن یک سلفی، کارنامه فعالیت های خویش را سنگین کند.

رییس دولت که در کارنامه خدمتش «کشتار مردم بلوچ» در جمعه های خونین زاهدان و خاش را یدک می کشد، بی خبر از این واقعیت که بر اثر سیل بسیاری از منازل شهروندان ویران شده، وارد منطقه شد و در جملاتی دور از عقل گفت: “اگر خانه‌ها درست ساخته نمی‌شد، تخریب و تلفات فراوان داشتیم. باید تشکر کرد از افرادی که در این منطقه خانه‌ها را با نگاه مهندسی ساخته‌اند، خدا را شاکریم که مردم و خانه‌هایشان آسیب ندیدند.“

این جهل از رییس دولت رژیم ایران خیلی مایه تعجب نبود اما اوج بی غمی و بی مهری رئیسی نسبت به ملت بلوچ زمانی مشهود است که با دیدن مردمی که در سیلاب تمام خانه و زندگی خود را از دست داده اند و لقمه ای نان برای خوردن و قطره ای آب برای نوشیدن ندارند، او با خیالی آسوده و لبانی خندان با محافظانش بگو و بخند و شوخی می کند.

در حالی که همین دولتمردان برای مسائل خیلی کوچکتر در نقاط مختلف دنیا اشک تمساح می ریزند، در برابر مشکلات بلوچستان و مردم ساکن در آن، نه تنها غمی به دل راه نمی دهند بلکه این مشکلات اسباب خنده و تفریح آنان را فراهم می سازد.