ماده پنجم قانون بین المللی حقوق بشر می‌گوید: “هیچ کس را نمی‌توان تحت شکنجه یا مجازات یا رفتاری قرار داد که ظالمانه و یا بر خلاف انسانیت و شئون بشری یا موهن باشد.”
اما حکومت فاشیستی-مافیایی جمهوری اسلامی نه تنها حقوق بشر بشمول منع شکنجه را درهمه موارد به ظالمانه‌ترین، فراقانونی‌ترین و فراقضایی‌ترین شکل ممکن نقض می‌کند، بلکه شیوه‌های جدیدی را برای اعتراف گیری اجباری و یا وادار نمودن زندانیان به قبول جرایم ناکرده با هدف توجیه کشتار و اعدام، ابداع و به کار می‌گیرد.
«تجاوز جنسی» به زندانیان و حتی تهدید به تجاوز به همسران آن‌ها در حضور خود زندانیان جھت درھم شکستن مقاومت آن‌ها و در نتیجه تسلیم نمودن آن‌ها به قبول مصاحبه‌های اجباری تلویزیونی و پذیرفتن جرایمی که مرتکب نشده‌اند از دیگر روش‌های غیر قانونی جمهوری اسلامی است.
اعمال خشونت و شکنجه در بلوچستان در ارتباط با مردم بلوچ توسط افرادی آموزش دیده و شستشوی مغزی شده صورت می‌گیرد.
به این شکنجه گران القاء شده است که بلوچ جنایتکار و دشمن ایران و ایرانیان است و انجام هر نوع شکنجه بر آن‌ها جایز و مشمول اجر اخروی است.
جمهوری اسلامی ، بلوچ را که باور مذهبی متفاوتی از آنچه رژیم رسمی و ملی می‌پندارد و حمایت می‌کند، دارد، و صاحب زبان و فرھنگ و تاریخ متفاوتی است، دشمن می‌پندارد و برای توجیه و تسهیل سرکوب بلوچ‌ها، آن‌ھا را تجزیه‌طلب فطری معرفی می‌کند.
خشونت در بلوچستان به مراتب وحشیانه‌تر و برخورد با بلوچ‌ها مانند اسیران جنگی قرون وسطایی است. اعدام‌های دسته‌جمعی انتقامجویانه یا انفرادی بلوچ‌ها از میان زندانیانی که به بھانه‌ھا و طی سناریوھای گوناگون به گروگان گرفته شدہ‌اند، برای ایجاد رعب و وحشت در میان جامعه‌ی بلوچ و عبرت دیگر ایرانیان مخالف رژیم صورت می‌گیرد.
حضور سپاه به بهانه‌ی امنیت شکلی از یک حکومت تمام عیار نظامی است. افراد سپاه به دلیل دستور و حمایت مطلق رهبر رژیم از مصونیت قضایی نانوشته‌ای در ارتباط با جنایت‌هایی که در بلوچستان مرتکب می‌شوند برخوردار بوده و هرگز در مقابل قانون پاسخگو نبوده‌اند. اما در مقابل، قربانیان جنایت و تجاوز تحت تعقیب قرار گرفته و در اکثر موارد زندانی و شکنجه شده‌اند.
تهدید، تحقیر، زندگی در زیر اسلحه‌ی آماده به شلیک، خود شکنجه‌ی جمعی بزرگی برای همه‌ی بلوچ‌ها است، اما چون انعکاس بیرونی نمی‌یابد رژیم به راحتی برای پررنگ‌تر کردن جوِّ رعب و وحشت از آن به سادگی و بدون متحمل شدن هزینه‌ای سود می‌برد. برای تحقیر خانواده‌های اعدام شدگان، رژیم در ازای تحویل اجساد مبالغ ملیونی از آن‌ها مطالبه می‌نماید تا به شکنجه‌گران و قاتلان حکومتی جایزه دهد.
در نظام جمهوری اسلامی شکنجه از زمان دستگیری و بازداشت که حتی منجر به مرگ بسیاری شده است مانند آنچه اخیرا برای دکتر ابراھیم ریگی در زاھدان رخ داد، آغاز و در دوره‌ی زندان ادامه می‌یابد.
اگر شخص زندانی بتواند زنده جان به در برد، سپاه با انواع ترفندها و ِاِعمال شکنجه‌های روانی، زندگی را برای او تبدیل به جهنم می‌کند. بسیاری از زندانیان به اصطلاح آزادہ شدہ پس از چند روز اقدام به خودکُشی نمودہ و ھمچنان می‌نمایند.
اعدام و اعمال شکنجه در میان ملت‌هایی که زبان مادری آن‌ها زبان رسمی کشور نیست گسترده‌تر و در میان ملت‌هایی که زبان و باور دینی متفاوتی دارند جنایتکارانه‌تراست.
حزب مردم بلوچستان هر گونه اعدام و اعمال شکنجه را اعمالی غیر انسانی و وحشیانه می‌داند و خواستار توقف نقض حقوق بشر در ایران بشمول شکنجه و اعدام است.
در واقع، شکنجه و اعدام فقط با گذر از جمهوری اسلامی و استقرار حکومتی دمکراتیک، سکولار، غیر متمرکز و پاسخگو به مردم میسر می‌گردد که در آن تقسیم قدرت سیاسی به مثابه رکن پایه‌ای بازدارندہ در مقابل بازتولید استبداد عمل می‌نماید.
حزب مردم بلوچستان / جون 2023
Be the first to comment