آدم ها و زبان مادری

آدم های ضعیف و نادان از زبان مادری خود شرمسار و شرمنده می شوند. این گونه آدم ها تحت تاثیر القائات قرار می گیرند. شستشوی مغزی شده‌اند. ‌زبان مادری را مربوط به گذشته می دانند. آن را بی کلاس یا مانع پیشرفت می دانند. یک طوری برخورد می کنند انگار زبان مادری هم کفش است که باید کفش نویی جای آن خرید. مرعوب هستند. مرغ همسایه را همیشه غاز می بینند.

آدم های نادان به زبان مادری خود فخرفروشی می کنند.‌ زبان مادری من چنین است، چنان است. کهن ترین است. چندمین زبان چنین و چنان جهان است. موجب اعجاب زبان شناسان است. زبان مادری من کامل ترین است، غنی ترین است و حتی به زبان دیگران توهین می کنند یا آن را دست کم و ضعیف و پایین تر از زبان خود می گیرند.

آدم های دانا هیچ ادعایی ندارند ولی زبان مادری خود را دوست دارند. آن را انتقال می دهند. برای زبان مادری خود کار می کنند، تولید می کنند، آن را می شناسانند، ترویج می کنند، برای آن قلم می زنند. اگر هم نتوانند به هر دلیلی برای زبان مادری خود کاری کنند به آن ضربه نمی زنند، مانع سر راه آن نمی شوند. به همه زبان ها و گویش های جهان احترام می گذارند.

با آموزش زبان مادری به فرزندانمان، به ماندگاری هویت و فرهنگمان کمک کنیم. 

در روز جهانی زبان مادری کودکان خود را تشویق کنیم تا از زبان مادریشان برای معرفی خود و صحبت درباره خانواده و فرهنگشان استفاده کنند. 

کودکان را از زبان مادری محروم نکنیم. 

آلفونس دوده: هر ملتی زبان مادری خود را فراموش کند مانند فردی زندانی است که کلید زندانش گم شده باشد.