سرنوشت نامعلوم صیادان بلوچ زندانی در کشور موزامبیک/ جمهوری اسلامی اقدامی در دستور کار ندارد

به گزارش رسانک، حدود یک سال پیش ۱۲ نفر از صیادان اهل روستای “رمضان کَلَگ” از توابع بخش مرکزی شهرستان گِه برای صید به دریا رفتند و پس از آن هیچ گونه خبری از آنها نشده است.

بعد از گذشت چندین ماه خانواده های صیادان متوجه اسارت آنها در زندان “پمبا” کشور موزامبیک شدند.

این صیادان اواخر آذر ۹۸ توسط گارد ساحلی موزامبیک به اسارت گرفته شده و در شرایطی کاملا غیر بهداشتی و فاجعه بار نگهداری می شوند.

خانواده های صیادان بلوچ علت اسارت آنان را ورود ناخواسته آنها به دلیل خرابی جی پی اس و آتش گرفتن لنج به آب های کشور موزامبیک عنوان کردند که تاکنون هیچ مقامی از وزارت خارجه ایران اظهار نظر رسمی در مورد آخرین وضعیت و علت اسارت این صیادان نکرده است.

بیشتر این صیادان از خانواده های کم درآمد و بی بضاعت هستند که برای کسب درآمد، خطرات اینچنینی پذیرفته و به آب های آزاد دریای بلوچستان می روند.

حمید طوسی رئیس دفتر نمایندگی وزارت خارجه در چهبار گفته است: “نبود سفارت در کشور موزامبیک روال کار را برای ما سخت خواهد کرد به همین دلیل مجبور به پیگیری موضوع از طریق کشور ثالث هستیم.”

یکی از اعضای خانواده های صیادان بلوچ با ابراز گلایه شدید از نماینده حوزه انتخابیه چهبار در رابطه با این موضوع گفته است: “متاسفانه چندین بار اقدام به برقراری ارتباط و مطرح نمودن موضوع با این عضو مجلس کردیم که نتیجه ای حاصل نشده و جواب تماس های ما داده نشد و نسبت به این مسئله مهم بی اعتنایی کردند.”

سوم مهر ماه ۹۹ نیز خانواده های این صیادان با کمک مولوی عبدالحمید امام جمعه دُزاپ در نامه ای رسمی به محمدجواد ظریف خواهان اقدام جدی این وزراتخانه در رابطه با این موضوع شدند.

زنان، مادران و فرزندان این صیادان نگران از وضعیت نان آورشان هستند، این صیادان در شرایط بسیار بد بهداشتی نگهداری می شوند که با توجه به پاندمی گسترده ویروس کرونا، هرلحظه امکان مبتلا شدن آنها وجود دارد.

این در حالی است که طرف مقابل دستگاه دیپلماسی کشور، دولت موزامبیک است نه دزدان دریایی، به همین خاطر اگر از سوی دولت ایران اقدام جدی صورت گیرد زودتر نتیجه بخش خواهد بود.

جمهوری اسلامی پس از چندین ماه از پیگیری خانواده های این صیادان، همچنان هیچ اقدامی جدی انجام نداده است؛ در حالی که برای آزادی هشت ملوان زندانی بلوچ در تانزانیا که توسط بلوچ های مقیم آن کشور و دفتر مولوی عبدالحمید اسماعیل زهی صورت گرفته بود را با شوهای تبلیغاتی به نام خود ثبت کرد که با واکنش نزدیکان این ملوانان بلوچ همراه بود.