کودک کشی مرام بلوچ نیست.

امروز خبری همه را متاثر کرد قتل یک کودک که گویا ضارب تعمدا و آگاهانه مرتکب این جنایت شده است.

طبق عرف بومی اگر اتهامی پدر این طفل داشته که مستحق مرگ بوده قضاوتی نداریم اما متاسفیم که در قرن ارتباطات هنوز شاهد اینگونه حوادث تلخ که روح جامعه را آزرده می کند هستیم.

قطعا این خشونت وارداتی است چرا که هیچگاه شاهد کودک کشی در بین ملت بلوچ نبوده ایم. آنچه که مردم را بیشتر از همه متاثر کرد قتل همین کودک است.

نکته اصلی این است که سران طوایف، روحانیت و معتمدان و ریش سفیدان و… بارها در جلسات صلح و آشتی حضور داشته اند ولی اصل کاری یعنی “فرهنگ‌سازی” را انجام نداده اند.

متاسفانه در چند مجلس که حضور داشتم متوجه شدم تفکری غلط وارد طوایف شده است با این مضمون که وجود افراد خشن و مسلح (فراری) لازم است. نمی دانم ریشه این تفکر کجاست ولی قطعا باوری غلط است که ریشه در ناامنی دارد.

آنچه که در حافظه تاریخی بلوچستان ثبت شده وجود افراد نترس و شجاع برای مبارزه با هجوم بیگانگان بوده است. کودک کشی هیچگاه مایه فخر و مباهات نبوده و نیست.

برادرم ما همه بلوچیم با یک لباس و زبان و فرهنگ که باید برای توسعه بلوچستان متحد شویم. مگر فراموش کرده اید اولین پناهندگی در جامعه بلوچستان (میارجلی) برای دفاع از ستم دیده ثبت شده است که مفهوم آن شهامت و مردانگی بلوچ در دفاع از مظلوم است؟!

این معضل چهره مردم بلوچ را لکه دار می کند اگر چه کسی به زبان نیاورد ولی با وجود رسانه مجازی کنونی بدون تردید اثر منفی خود را خواهد گذاشت.