به گزارش رسانک، در روزهای دوشنبه ۱۹ و سه‌شنبه ۲۰ خرداد ۱۴۰۴، بیش از ۳۰۰ نیروی امنیتی و مسلح به همراه گروهی از مافیای معدن‌خوار به سرکردگی شاپور وزیری — برادر نماینده سابق کهنوج — با حمایت مستقیم سپاه پاسداران، وزارت اطلاعات، دستگاه قضایی و برخی مقامات رده‌بالای وزارت صنایع و معادن، به شهر دهکهان در شهرستان کهنوج یورش بردند.
شاپور وزیری که نقش واسطه چپاول منابع طبیعی را ایفا می‌کند، از حمایت نهادهای امنیتی و قضایی نظام بهره‌مند است. در این یورش، نیروهای مهاجم با استفاده از باتوم، سلاح گرم و گاز اشک‌آور به مردم معترض حمله کردند، ده‌ها نفر را زخمی کردند و تعدادی از معترضان را بازداشت نمودند.
تصاویر دریافتی رسانک، نشان‌دهنده چشم‌های اشک‌آلود و سرخ نوزادانی است که در میان خشونت‌ها خانواده‌هایشان به دنبال پناهگاهی امن بودند. این حمله با هدف تصاحب معدن کرومیت منطقه صورت گرفت و در پی آن زندگی، باغ‌ها و کشاورزی و زندگی ساکنان این منطقه به‌خطر افتاده است.
به گفته منابع رسانک، پس از انتشار این خبر در خبرگزاری های مستقل بلوچستان، وزارت اطلاعات و سپاه پاسداران با تهدید مدیران این فضاهای مجازی مانع از بازتاب بیشتر رویداد شدند تا ابعاد واقعی فاجعه پنهان بماند.
دهکهان با جمعیتی حدود ۷ هزار نفر، سال‌هاست که بدون وابستگی به نهادهای حکومتی، با کشاورزی و بهره‌گیری از باغ‌های مرکبات و نخل معیشت خود را تأمین می‌کند. مردم بارها هشدار داده‌اند که معدن‌کاری به معنای نابودی منابع آبی، باغ‌ها و محیط زیست این منطقه است.
مردم دهکهان در واکنش به این حمله شعارهایی از جمله «ما معدن نمی‌خواهیم، نخل‌هایمان را می‌خواهیم» و «اگر دفاع ما را مقابله می‌نامند، ما به این مقابله افتخار می‌کنیم» سر دادند و ایستادگی خود را اعلام کردند.
این واقعه نه تنها نمونه‌ای از فساد منطقه‌ای، بلکه مصداقی از سیاست سازمان‌یافته چپاول و محروم‌سازی در بلوچستان است که مشابه آن در پروژه‌های معادن طلای تفتان و مناطق آب‌خیز سراوان و نیک‌شهر نیز دیده شده است. مردم دهکهان خواستار توقف فوری عملیات معدن‌کاری، پایان سرکوب‌ها و احقاق حقوق زیست‌محیطی خود هستند و تأکید کرده‌اند تا آخرین نفس از خاک، باغ و خانه‌هایشان دفاع خواهند کرد.
Be the first to comment