رسانک/ شامگاه گذشته ۱۳ آذر ماه ۹۹ نیروهای انتظامی (مواد مخدر) با لباس شخصی و بدون هماهنگی با نیروهای بسیجی منطقه در شمال شهر پهره کمین زده اند که بدنبال آن سه شهروند بلوچ عضو بسیج را که برادر هستند، کشته اند.
این حمله نیروهای نظامی پس از آن رخ داده که این سه برادر بدنبال تماس پدرشان مبنی بر مشکوک بودن “لباس شخصی ها” (نیروهای نظامی) در پی آنها رفته اند تا مطمئن شوند منطقه امن است اما قبل از نزدیک شدن به نیروهای نظامی به رگبار بسته شده اند.
این اقدام نیروهای انتظامی نشان می دهد که جان مردم بلوچ تا چه اندازه می تواند برای رژیم جمهوری اسلامی ایران و نیروهای نظامی و امنیتی غیربومی بی اهمیت باشد که بدون هماهنگی با نیروهای محلی بدانجا رفته؛ کمین زده اند و سپس اینگونه سه جوان بلوچ را قلع و قمع کرده اند.
چرا نماینده مردم پهره جرأت ورود به این مسئله مهم را ندارد و تاکنون در این مورد اظهار نظر نکرده است؟
نیروهای انتظامی با کدام حکم دادگاه اینگونه و با لباس شخصی شلیک گلوله به سمت شهروندان را حق خود می‌دانند؟
چرا دستگاه قضا هیچگونه واکنشی نسبت به این قتل عام نشان نداده است؟
چگونه دادستان شهرستان پهره به عنوان [حداقل] مدعی العموم خاطیان را مجازات نمی کند؟
و هزاران سوال دیگر…
به جرأت می‌توان گفت که در طول چهار دهه حاکمیت دیکتاتوری مذهبیِ جمهوری اسلامی ایران هزاران شهروند بلوچ به بهانه های مختلف با تیراندازی مستقیم نیروهای نظامی و امنیتی کشته شده اند و سپس رژیم با معرفی قربانیان تحت عنوان های دروغین، از مسئولیت، شانه خالی کرده است.
اما چنانچه به بُعد دیگر این قتل عام نگاه کنیم متوجه نیروهای بسیجی محلی می شویم که هیچگونه آموزش نظامی را ندیده اند و ارگان های مرتبط نظامی صرفاً از وجود این نیروها بهره‌برداری سیاسی و اقتصادی می کنند تا به اشکال دیگر بتوانند بازی های سیاسی خود را اجرایی کنند.
Be the first to comment