نکات بسیار مهم برای همه، برای بازداشت شدگان و خانوادهای آنان

(بخش اول)

📣نکات بسیار مهم برای همه، برای دستگیر شدگان و خانواده های آنها. لطفا وسیعا این نکات را بازنشر و اشتراک کنید.

۱-حکومت در بازداشت کردن و صدور احکام دو قصد دارد: 

الف -سرکوب و به زعم خودش کمتر کردن تعداد انقلابیون فعال

ب – ایجاد ارعاب در بقیه.

آیا ما می‌توانیم این دستگاه قضایی-امنیتی را متحول کنیم؟ نه. این سیستم باید برود.

آیا ما می‌توانیم کاری کنیم که دستگاه سرکوب را کندتر کنیم و شتاب انقلاب را بیشتر و هزینه‌ی احکام دادگاه‌ها را برای خودمان کمتر کنیم؟ بله می‌توانیم! 

چطور؟

تمام تلاش بازجو/ بازپرس / قاضی و وکیل تحمیلی برای گرفتن اقرار / اعتراف است، آنهم به دست خط یا امضای خود ما. 

لطفا نکات زیر را با دقت بخوانید: 

به پرونده‌ی همین عزیزانی که حکم گرفته‌اند و به تجربه وکلای متبحر در پرونده‌های سیاسی و به تجربه‌ی زندانیان سیاسی و خانواده‌های‌شان دقت کنیم. خانواده‌ها هم این‌ها را باید بدانند! 

۲- در هنگام بازجویی به هیچ کار کرده یا نکرده، اقرار / اعتراف نکنید؛ به هیچ عنوان. با اقرار نکردن میزان حکم صادره تعزیزی / زندان، قطعا کمتر خواهد شد. با اقرار نکردن صدور حکم اعدام یا حکم‌های چند سال زندان، غیر ممکن یا بسیار بسیار سخت خواهد شد. به تمام احکام صادره دقت کنید: همگی به این علت به راحتی صادر شده‌اند که شخص متهم / زندانی با دستخط خودش به جرم نکرده اقرار کرده است. اصلا برای گرفتن همین اقرار او و خانواده را تحت فشار گذاشته‌اند.

۳- اگر هنگام بازجویی به هر دلیلی اقرار / اعتراف کرده‌اید، در موقع حضور نزد بازپرس (در دادسرا) یا در مرحله دادگاه نزد قاضی اعلام کنید تحت شرایط بد روحی بوده‌اید و اقرار خود را قبول ندارید. آنها وکلای تحمیلی را هم برای همین گذاشته‌اند که شما را تشویق کنند که زیر اقرار خود نزنید. بازپرس و قاضی دلسوز شما نیستند و قطعا ناراحت و یا عصبانی می‌شوند که شما حالا اقرارهای دوره‌ی بازجویی را رد می‌کنید، اما به درک که ناراحت می‌شوند! شما با رد کردن (زدن زیر) اقرار و اعتراف خود باعث می‌شوید نتوانند حکم(های سنگین) بدهند.

۴- خانواده‌ها: در هر امکان تماس یا رساندن اطلاعات به عزیزان خود بلافاصله بعد از سلام بگویید اگر در بازجویی اقرار کرده‌اند نزد بازپرس و یا قاضی حتماً زیر اقرار / اعتراف بزنند. این مهم‌ترین مطلبی است که باید به گوش آن‌ها برسانید. به عزیز خود بگویید به هیچ وجه گول وعده و وعید بازجو / بازپرس / قاضی و وکیل تحمیلی را نخورند. همه‌ی آن‌ها تلاش می‌کنند متهم / زندانی، اقرار / اعتراف کند تا علیه او و برای صدور حکم استفاده شود. به هیچ وجه وعده وعیدها و ” قول مساعد برای کمک ” را از آنها قبول نکنند. این یک شگرد کثیف برای اعتراف / اقرار گرفتن است.

۵- وکلای تحمیلی فقط تا مرحله بازپرسی (و صدور کیفرخواست) می‌توانند تحمیل / اجبار شوند. طبق قانون خودشان (تبصره ماده 48)، وکیل تعیینی / انتخابی شما می‌تواند در مرحله دادگاه حضور داشته باشد. ممکن است به راحتی، وکیل تعیینی / انتخابی شما را قبول نکنند اما اصرار و پیگیری شما بسیار مهم است. 

۶- در زمان بازجویی ابتدا و انتهای نوشته خود را با ضربدر ببندید که نتوانند بعداً چیزی به آن اضافه کنند. اگر متن را خودشان نوشته بودند و خواستند امضا کنید حتما بخوانید و اگر قبول ندارید امضا نکنید. در بازپرسی و دادگاه هم به هیچ وجه هر چه خواستند ننویسید و امضا نکنید. 

۷- خانواده‌ها: در مورد دستگیر شدن عزیزان خود اصلا سکوت نکنید. تلاش کنید دستگیری و گروگان‌گیری، رسانه‌ای شود. کسانی که می‌گویند (حتی اگر وکیل باشد) که اگر خبرش درز کند بازجو / بازپرس / قاضی لج خواهد کرد، دانسته یا ندانسته به سرکوب کمک می‌کنند و باعث سنگین‌تر شدن حکم صادره خواهند شد.

۸- حتی اگر در مرحله بازپرسی / دادسرا اجازه‌ی حضور وکیل تعیینی منتخب شما را ندادند اما شما خودتان جداگانه با وکیل مستقل مشورت کنید. می‌توانید با کانون وکلای شهر / استان خود تماس بگیرید. مشورت کنید تا در بی‌خبری شما از مراحل صدور حکم، سرتان کلاه نگذارند. مشورت کنید تا بدانید چه می‌گذرد و شما چه می‌توانید بکنید.

۹- در هر تماس با ارتباط ممکن با عزیز دربند خود بلافاصله به او بگویید به وکیل یا هر کسی که گفته همکاری کن و یا مثلاً اقرار کن تا حکمت سبک شود گوش نکند. اقرار / اعتراف، فقط باعث تقویت احتمال صدور حکم(های سنگین) می‌شود. قصد آنها کمک نیست؛ گول زدن برای اعتراف گرفتن است.

ادامه دارد…