رسانک/ در تمام طول تاریخ، یکی از بهترین شیوه ها برای سیطره بر یک ملت، «فقیر» نگه داشتن آن ملت از جهات مختلف بوده است.

رژیم جمهوری اسلامی ایران نیز با آگاهی نسبت به این قضیه، در طول چهار دهه حکمرانی سعی داشته جهت سلطه بر ملت بلوچ آنها را فقیر نگه دارد. البته این فقر نه فقط به لحاظ مالی، بلکه در جهت فقر دانش، علم و آگاهی بوده است. چرا که هر زمان ملتی به حق و حقوق خویش آگاه شود، پیگیر آنها خواهد شد و آسایش را بر دولت متجاوز حرام خواهد کرد.

فلذا جمهوری اسلامی در طی سالیان گذشته با عدم تخصیص بودجه کافی جهت ساخت مدارس و فضاهای آموزشی و اکنون نیز با سناریوی کمبود معلم و سرویس مدارس، در تلاش است بر میزان این فقر بیفزاید و مانع آگاهی ملت بلوچ شود.

رژیم جمهوری اسلامی ایران، حتی با نگاهی به آینده، با رد صلاحیت دانش آموزان بلوچ در مرحله گزینش، مانع ورود آنها به دانشگاه فرهنگیان می شود، زیرا به خوبی آگاه است که اگر این نسل از دانش آموزان ادامه تحصیل داده و آموزگار شوند و در مدارس بلوچستان به تدریس بپردازند، هم منجر به ایجاد حلقه تحصیل و علم آموزی در بلوچستان می گردد و هم پای طلاب حوزه های علمیه شیعی که با استفاده از هزاران سهمیه نوشته و نانوشته به عنوان معلم در مدارس تدریس می کنند و بازوی اجرای سیستم شیعه پرور رژیم در مدارس هستند، بسته می‌شود.

بنابراین جمهوری اسلامی با وحشت از آگاهی ملت بلوچ نسبت به حقوق خویش، سعی دارد با نفرستادن معلم و رد صلاحیت دانش آموزان بلوچی که در آینده معلمانی دلسوز می گردند، ملت بلوچ را فقیر، از لحاظ علمی نگه داشته و علاوه بر این با سیاست های تحمیلی هزاران مشکل دیگر برای دانش آموزان و دانشجویان بلوچ بوجود آورده است.