در ضرب المثلهای فارسی، مثلی است با این مضمون «مرغ را در عروسی و‌ عزا سر می برند!» با این توضیح که شادی و غم حاصلی جز «مرگ» برای مرغ نگون بخت ندارد.

این مثل توصیف مردم بلوچستان است. مردمی که در اوج تظاهرات زن، زندگی، آزادی توسط نیروهای رژیم به شدیدترین وجه ممکن در جمعه های خونین زاهدان و خاش سرکوب شدند و تعداد زیادی از نمازگزاران بیگناه توسط شلیک مستقیم نیروهای رژیم کشته و مجروح شدند.

اکنون که در سایر مناطق جغرافیای ایران، شعله های آتش انقلاب فروکش کرده، رژیم جمهوری اسلامی به شکلی دیگر با سرکوب‌ مردم ‌بلوچ برای مخالفانش خط و نشان می کشد.

در بلوچستان در حالی که در بسیاری از مناطق درجه هوا بیش از ۴۵ درجه سانتیگراد است، رژیم جمهوری اسلامی با قطع کردن آب، برق و گاز و کاهش سهمیه سوخت، مردم را از ابتدایی ترین نیازهای شهروندی محروم کرده است، تا علاوه بر انتقام جمعه های اعتراضی، خط و نشانی هم برای مرکزنشینان بکشد که بدانند در صورت شروع مجدد اعتراضات، ممکن است چه عواقبی در انتظارشان باشد.

این محرومیت ها، در کنار اقداماتی مانند اعدام بلوچ ها، کشتار سوختبران و برداشتن رَحِم زنان بلوچ، بدون اجازه آنان در بیمارستان ها، عواملی است که رژیم جمهوری اسلامی برای نسل کشی در بلوچستان استفاده می کنند.

موارد ذکر شده تنها گوشه ای از درد و رنج مردمی است که فقط به جرم بلوچ بودن، در جمهوری اسلامی و حکومت های قبلی همیشه به حاشیه رانده شده اند.