به گزارش رسانک، روز ۹ تیر ماه ۱۴۰۲، تعدادی از روحانیون حکومتی در خطبه های نماز جمعه اهل تشیع منطقه سیستان به صورت هماهنگ به «مولوی عبدالحمید و دادخواهان خون شهدای بلوچستان» به شدت حمله کرده و از دستگاه های امنیتی و قوه قضائیه خواستند با مولوی عبدالحمید و معترضان بلوچستان «برخورد قوی و شدید» بکنند.
مجتبی عزیزی امام جمعه زابل یکی از این سخنرانان با خواندن آیه ۷۳ سوره توبه (يَا أَيُّهَا النَّبِيُّ جَاهِدِ الْكُفَّارَ وَالْمُنَافِقِينَ وَاغْلُظْ عَلَيْهِمْ وَمَأْوَاهُمْ جَهَنَّمُ وَبِئْسَ الْمَصِيرُ) با کافر و منافق خواندن غیر مستقیم مردم بلوچستان و مولوی عبدالحمید خواستار برخورد شدید قوه قضائیه و نیروهای مسلح علیه آنان شد.
گفتنی است بسیاری از افراد نزدیک به حکومت به دلیل وجود برخی دیدگاه های مشابه در منطقه سیستان، از این ناحیه با عنوان “دارالولایت” یاد می کنند. به همین دلیل ساکنان شیعه مذهب منطقه سیستان به نسبت جمعیت کم خود سهم قابل توجهی در مدیریت استان و همچنین جذب بودجه دارند.
سپاه پاسداران در زمان اجرای «طرح امنیت پایدار» یکی از دلایل ناامنی حاصل از فعالیتهای گروه جندالله (عبدالمالک ریگی) را این نوع مدیریت تشخیص داده بود و فرمانده اسبق قرارگاه منطقه ای قدس “نورعلی شوشتری” تلاش کرد طی اقداماتی عوام فریبانه برای «جلب رضایت شهروندان بلوچ» که عموما اهل سنت هستند و دور کردن آنها از گروه های مسلح آنها نقشی در اداره استان بدهد.
Be the first to comment