✍️ سعید بلوچ

بیش از چهار دهه از اولین مبارزات بر حق مردم ایران علیه رژیم ولایی می گذرد ابتدا زنان بر علیه حجاب اجباری در سال ۵۸ جنبشی را آغاز نمودند بعد در ابتدای دهه شصت احزاب و گروه‌های مختلف سیاسی با حاکمیت به مشکل برخوردند و خواستار مشارکت در قدرت شدند اما باز هم با سرکوب و کشتار و زندان های طویل المدت مواجه شدند از آن زمان تقریبا هر ده سال یک بار مردم قیام می کردند بعنوان نمونه سال ۶٧ که زندانیان سیاسی سلاخی شدند.

بعد در سال ٧٨ جنبش دانشجویی، مطالبات مردم را نمایندگی می کرد در ادامه در سال ٨٨ و در انتخابات کاملا مهندسی شده در هیأت جنبش سبز مردم به خروش آمدند.

اما با ورود به دهه ٩٠ و شروع ریاست جمهوری روحانی ( روباه بنفش) مردم متوجه شدند که اصلاح طلب اصولگرا یک بازی بسیار کثیف سیاسی برای به میدان آوردن مردم در سیرک انتخابات بوده است.

هنگامی‌ که مردم از اصلاح طلبان و امید به تغییرات نا امید شدند تقریبا هر دو سال مثل دی ماه ٩۶ و آبان ٩٨ و بعدا هر سال مثل ١۴٠٠ و اکنون در ١۴٠١ هر روز مطالبات خود را با انواع مبارزات مدنی و… نشان می دهند.

مادران داغدار اصطلاحی بود که بصورت رسمی بعد از کشتار مردم در آبان ٩٨ به مادران شهدا گفته شد.

اما طبق معمول مردم اهل سنت و بلوچستان دهه ها در بی خبری مردمش به دست رژیم کشته و زخمی و زندانی و اعدام می شوند و تا این اواخر کمتر کسی از آمار کشته های آنها خبر داشت که به لطف سازمان های حقوق بشر داخلی و بلوچ های ساکن خارج از کشور و وجود شبکه های اجتماعی، اندکی از جنایات رژیم بر ملا گردید.

در ٨ مهر ماه سال جاری، قتل عام مردم نماز گزار بلوچ باعث داغ دار شدن جمع وسیعی از مادران بلوچ گردید که همچنان این کشتار بصورت روز مره و در خفا ادامه دارد.

پیشنهاد می شود زین پس مادران شهدای بلوچ که در طول عمر ننگین حکومت ولایت وقیح به شهادت رسیده اند در همدلی و هماهنگی با مادران داغ دار آبان و سایر مردم کشور، جمعه ها با حمایت خیل عظیم نمازگزاران، در مصلا حضور بهم رسانده و بعد از برگزاری نماز جمعه با سر دادن شعار و بر افراشتن بنر و عکس شهدا، رژیم را بیشتر در محافل داخلی و بین‌المللی رسوا کنند تا هزینه قتل عام مردم بلوچ برای ولایت معاشان بسیار گران تمام شود.