سوختبران ؛ سرب داغ گلوله به جای نان

سالیان درازیست که خبر به گلوله بستن سوختبران بلوچ که بسیاری از آنان، جوانان تحصیل کرده هستند، توسط ماموران نظامی و امنیتی در مناطق مرزی همچون سراوان، سرباز و نقاطی دیگر از بلوچستان در اخبار و رسانه های مردمی به چشم می خورد. 

تیراندازی هایی که باعث از دست رفتن یک جوان که بخاطر نان وارد این مسیر شده است، می شود. اگر هم باعث جان باختن آن شهروند بلوچ نشود قطعا سبب نقص عضو و سوختگی با درصد بالا می شود. 

اما سوال اینجاست که آیا سوختبران قاچاقچی هستند و مجازات آنها اعدام صحرای می باشد؟ جواب قطعا “نه” می باشد. 

سوختبران بلوچ، از نبود شغل مناسب و پایدار رنج می برند و ناچار هستند برای امرار معاش خود، چند لیتر سوخت را از ایران خارج کرده و به پاکستان منتقل کنند. درآمد این شغل کاذب و پرخطر، هر سرویس فقط و فقط چندصد هزار تومان است.

اما فرق سوختبر با قاچاقچی چیست؟ 

قاچاقچی به کسی گفته می شود که دارای یک باند تا دندان مسلح است و خود را قطعا درگیر این مسائل نمیکند به زبان ساده تر با جان خود بازی نمی کند، قاچاقچیان با استفاده از باند های تشکیل داده شان درآمد های هنگفتی به جیب میزنند و مثل همیشه آن قشر ضعیف است که زیر گلوله ها جان میدهد نه قاچاقچی! 

در این میان انتقال تانکرهای حامل سوخت توسط برخی از ارگان های دولتی و امنیتی بارها توسط رسانه ها مستندسازی شده است. 

اما سوختبران بلوچ کسانی هستند که بخاطر نبود زیرساخت های شغلی که باعث و بانی آن یقینا حاکمیت و سران رژیم جمهوری اسلامی ایران می باشند، مجبور شده اند تن به این کار بدهند. زیرا رژیم بخاطر نگاه امنیتی مخالف صرف بودجه و سرمایه گذاری در بلوچستان است که این مسئله باعث شده است قشری به نام سوختبر به وجود بیاید.

حتی اگر فرض بر این باشد که سوختبری جرم است بایستی در دادگاه ها محاکمه شوند نه اینکه توسط‌ ماموران آتش به اختیار با تیراندازی مستقیم جان بدهند.

اما لازم است که سوختبران بیش از پیش مورد حمایت رسانه‌های مستقل و سازمان های حقوق بشری قرار بگیرند، با وجود تبعیض و در خفا نگهداشتن صدای این شهروندان توسط رسانه های داخلی و خارجی، رژیم حاکم در ایران با خیالی راحت و بدون پرداختن کمترین بهایی در حال قتل عام کردن جوانان بلوچستان است. 

“سازمان جوانان مردم بلوچستان” از تمام سازمان های حقوق بشری خواستار انعکاس خبرهای سوختبران میباشد، از خبرنگاران بدون مرز هم می خواهیم به مرزهای بلوچستان رفته و از نزدیک شاهد جنایت حاکمان دو کشور ایران و پاکستان علیه مردم بلوچ باشند تا صدایی واحد در دفاع از سوختبران به وجود بیاید.