“سرکوب سنگین اعتراضات بلوچستان با گسیل نیرو از استان‌های اطراف، قطع ابزارهای ارتباطی، دستگیری‌های فله‌ای، احتمال برپایی اعدام‌های صحرایی، انزوای رسانه‌ای بعد از فروکش روزهای اول اعتراض، بین‌المللی نشدن کمپین دفاعی بلوچستان -آنگونه که باید و شاید- و غیاب همبستگی عملی معنادار از جانب پیشروترین بخش‌های جنبش کارگری با زحمتکشانِ تحت ستم بلوچ، اگر یک معنا داشته باشد آنست که هنوز سدهای ایدئولوژیک ملی و مذهبی و زبانی به مانند دیوارهای بتنی بزرگی برای جدایی بین لایه‌های مختلف اردوی کار عمل می‌کنند.
بخشی از مسئولیت این افتراق و کرختی نسبت به کشتارهای حکومت مرکزی جمهوری اسلامی در حاشیه‌های ایران، به کم‌کاری غیرقابل انکار خودِ ما سوسیالیست‌هایی برمی‌گردد که به قدر کافی برای تابوزدایی و در هم شکستن این دیوارها در مناطق تحت دسترس خود تلاش نکرده‌ایم.
اگر یک روی این کم‌کاری‌ها تداوم کشتار و سرکوب این زحمتکشان است، روی دیگرش قطعاً تضعیف آلترناتیوهای مترقی است که بتواند توفیری به حال همان زحمتکشان کند.”
از صفحه: کمیته عمل سازمانده کارگری
Be the first to comment