آنها فکر می کنند تقدیر هر چه بخواهد همان می شود؛ از این رو خود را در معرض مرگ قرار می دهند به درب مسجد هجوم می آورند و آن را می شکنند تا به وصل برسند. وصل آنان راهیابی به مسجد است ، مسجدی که در اقصی نقاط دنیا این روزها دربش را به روی مسلمانان بسته اند تا از مرگ نجات یابند.
تعالیم دین اسلام به روشنی و وضوح بر لزوم دوری از هر فعلی که موجب آزار و ضرر به انسان باشد تاکید می کند اما این همهمه ی سرشار از جهل و جنون و عصبیت افراد ناشی از چیست که اینگونه بی تاب درب مساجد را می شکنند تا نماز بخوانند!؟
این آیین عبادی و سیاسی را می خواهند برپا کنند که طبقه ی هفتم بهشت را از آن خود کنند یا به نوعی در خیالشان در حال لجاجت با حاکمیت و تصمیم های اخیر ستاد کرونا هستند؟
یا این اقدامات را به نوعی اعلان جنگ با تقدیر می دانند؟
این اتحاد و همدلی هیجانی؛عاری از منطق و بسیار متعصبانه نشانگر عمق توسعه نیافتگی اجتماعی و فرهنگی ماست. نشانگر صدرات و پرچم داری صاحبان زریست که دکان قدرتشان کلان است و مریدانشان دلباخته ی آنانند.
حتی در این ایام که خود روحانیت به برگزار نشدن نماز جمعه توصیه کردند باز هم عده ای هستند که، دین و کتاب را مصادره کنند و با گستاخی جان صدها نفر را به خطر انداخته و به جهلشان افتخار کنند.
قرائت اینان از دین ومذهب و جریانی که در جامعه وجود دارد افراطیست و منجر به شکل گیری جامعه ای منحط و رو به رکود شده است.
امیدوارم جامعه به سمت قرائتی پویا در دین برود چرا که موجب تقویت پایه های دین می شود و به سازش و توسعه یافتگی آن نیز منجر می گردد.
✍🏻سعیده خاشی
Be the first to comment