ماه مهر، ماه خون و دادخواهی در بلوچستان

✍ مراد بلوچ

ماه مهر در تاریخ بلوچستان دیگر تنها آغازگر پاییز نیست؛ این ماه برای همیشه به‌عنوان ماه خون و ماه دادخواهی در حافظه‌ مردم حک شده است. دو جمعه‌ سیاه، هشتم مهر و سیزدهم آبان ماه ۱۴۰۱، لکه‌هایی پاک‌نشدنی بر دامان تاریخ معاصر هستند؛ روزهایی که مردم بی‌دفاع زاهدان و خاش تنها به جرم دادخواهی و اعتراض به خاک و خون کشیده شدند.

پس از جان‌باختن مهسا امینی و شعله‌ور شدن قیام سراسری در ایران، بلوچستان نیز در التهاب بود. در همین روزها خبری جان‌سوز وجدان عمومی جامعه‌ بلوچ را لرزاند: تجاوز سرهنگ ابراهیم کوچکزایی، فرمانده انتظامی چابهار، به یک دختر نوجوان بلوچ. خبری که همچون زلزله‌ای مهیب بر دل‌ها فرود آمد. اما به‌جای رسیدگی به شکایت مردم و دادخواهی قربانی، حکومت حقیقت را پنهان کرد، مجرم را مصون داشت و صدای عدالت‌خواهان را با تهدید و تعقیب خاموش ساخت.

از دل همین سرخوردگی و یأس، فریاد اعتراض برخاست. هشتم مهرماه، مردم زاهدان پس از نماز جمعه، هم‌صدا با معترضان دیگر مناطق ایران، تنها یک خواسته را فریاد زدند: اجرای عدالت و پایان تبعیض. هیچ‌کس سلاحی در دست نداشت و هیچ‌کس به قصد کشتن یا تخریب نیامده بود؛ زبانشان تنها زبان حق‌خواهی بود. اما این صدا برای رژیم تاب‌سوز بود. پاسخ، گلوله بود. در چند ساعت، آسمان زاهدان خون گریست و زمین از پیکرهای بی‌گناه پر شد: بیش از صد شهید و سیصد مجروح، با زخم‌هایی که بسیاری‌شان تا همیشه بر تن و جانشان خواهد ماند. در میان شهدا، کودکان و زنان بودند؛ کودکانی که هنوز طعم زندگی را نچشیده بودند و قربانی عطش خونریزی حاکمان شدند.

رژیم، همچون همیشه، انکار کرد. شهدا را تجزیه‌طلب و مسلح نامید تا جنایت خود را بپوشاند. اما فشار اعتراضات و استمرار جمعه‌های اعتراضی در زاهدان آن‌چنان بود که این بار حتی حکومت ناگزیر شد مسئولیت را بپذیرد. با این حال، نه قاتلان محاکمه شدند و نه داغ خانواده‌ها تسکین یافت. امروز، پس از تبرئه‌ جنایتکاران، زخم بلوچستان عمیق‌تر از همیشه است.

اکنون، مهر برای مردم بلوچ ماهی است آغشته به اشک و خون؛ ماهی که به نماد دادخواهی بدل شده است. خانواده‌های شهدا، زنان و مردان داغدار، با ایستادگی بی‌امان و فریادهای خاموش خویش اجازه نداده‌اند این جنایت به فراموشی سپرده شود. دادخواهی آنان نه تنها برای بلوچستان، بلکه برای همه‌ آزادی‌خواهان جهان، سندی زنده از مظلومیت ملتی است که زیر تیغ تبعیض و سرکوب، همچنان استوار ایستاده است.

و تاریخ گواه خواهد بود که خون‌های ریخته‌شده در جمعه‌های خونین زاهدان و خاش، روزی ریشه‌های استبداد را خواهد خشکاند و ماه مهر را از ماه خون، به ماه رهایی بدل خواهد ساخت.