✍ مراد بلوچ
در حالی که اسرائیل حمله‌ای بی‌سابقه و گسترده به زیرساخت‌های نظامی جمهوری اسلامی در خاک ایران انجام داده، فضای کشور به‌شدت امنیتی و جنگ‌زده شده است. این رویداد نه‌تنها چهره امنیتی حکومت را خدشه‌دار کرده، بلکه نارضایتی عمیق مردم را به سطح آورده و جامعه را در آستانه یک نقطه جوش تاریخی قرار داده است. امروز میلیون‌ها انسان ساکن ایران خسته از سرکوب، فساد و تبعیض، تنها در انتظار جرقه‌ای هستند تا خیزشی فراگیر برای پایان بخشیدن به حکومتی را آغاز کنند که چهار دهه زندگی‌شان را به بند کشیده است.
ادعای اقتدار و نفوذ جمهوری اسلامی، همان‌گونه که بسیاری از تحلیل‌گران پیش‌بینی کرده بودند، چیزی جز سرابی پوچ نبوده است؛ ساختاری پوسیده که با نخستین ضربه جدی، فروپاشیده و حاکمانش سردرگم، به پناهگاه‌ها و زیرزمین‌ها گریخته‌اند. رهبر جمهوری اسلامی که این روزها حتی توان حضور علنی و سخن‌گفتن با مردم را ندارد، از اعماق مکان‌هایی نامعلوم، مردم را به “مقاومت” فرا می‌خواند؛ مقاومتی که دیگر خریداری در میان مردم زخم‌خورده و فرسوده ندارد.
در این میان، بلوچستان به‌عنوان یکی از مناطق ژئوپولیتیک و راهبردی، نقشی کلیدی در معادلات آینده ایفا می‌کند. هم‌مرزی با افغانستان و پاکستان، دسترسی به آب‌های آزاد و جایگاه استراتژیک، این سرزمین را به نقطه‌ای تعیین‌کننده در آینده سیاسی منطقه بدل کرده است. اکنون زمان آن فرارسیده که رهبران، نخبگان و متنفذان بلوچ با هشیاری، اتحاد و آینده‌نگری، نقش تاریخی خود را در این مقطع حساس ایفا کنند. این افراد که از جایگاه اجتماعی و نفوذ کلام برخوردارند، مسئولیتی اخلاقی و ملی بر دوش دارند تا صدای مردم‌شان باشند و نگذارند مطالبات تاریخی ملت بلوچ در دگرگونی‌های پیش‌رو نادیده گرفته شود.
Be the first to comment