به گزارش رسانک، بامداد سه‌شنبه ۳۰ اردیبهشت ماه ۱۴۰۴، یک پرستار جوان بلوچ شاغل در بیمارستان ایرانمهر شهرستان سراوان، به‌دلیل فشارهای شدید کاری و مصرف بیش از اندازه داروی آرامبخش، در منزل خود دچار تشنج شده و جان باخته است.
هویت این پرستار بلوچ، «فهیمه قادرشهری (براهویی)» ۲۹ ساله، مجرد، اهل روستای اسلام‌آباد از توابع شهرستان لوتک و از پرستاران بخش اورژانس بیمارستان ایرانمهر سراوان عنوان شده است.
بر اساس این گزارش، فهیمه روز سی‌ام اردیبهشت شیفت کاری داشته اما به محل کار مراجعه نکرده و همکاران وی که پس از عدم پاسخگویی به تماس‌ها نگران شده بودند، به محل سکونتش مراجعه کرده و با پیکر بی‌جان او روبه‌رو شده‌اند. بررسی‌ها نشان داده که وی پیش از شروع شیفت شب در پانسیون، به‌دلیل مصرف بیش‌ازحد داروی آرامبخش دچار تشنج شده و به دلیل تنها بودن، هیچ اقدامی برای نجات او صورت نگرفته است.
گزارش‌ها حاکی‌ست خانم فهیمه، سرپرستی مادر سالخورده‌اش را که با بیماری‌های قلبی و مشکلات جسمی جدی دست‌و‌پنجه نرم می‌کرد، به‌عهده داشته و به همین دلیل بارها درخواست انتقال محل خدمت خود به مرکز درمانی نزدیک‌تر به محل سکونت مادرش داده بود، اما مسئولان مربوطه با تقاضای او مخالفت کرده بودند.
فشارهای روحی ناشی از شرایط دشوار کاری، نگرانی برای مادر بیمارش و فقدان حمایت ساختاری از سوی نهادهای مسئول، از عوامل روانی‌ای عنوان شده که منجر به تجویز داروی آرامبخش توسط یکی از پزشکان برای او شده بود. اما در نهایت، مصرف بیشتر از دوز توصیه‌شده باعث تشنج و مرگ او شده است.
در حالی که بسیاری از پرسنل غیر بومی با حمایت‌های درون‌سازمانی و ارتباطات خاص به راحتی محل خدمت خود را تغییر می‌دهند، برای نیروهای بومی بلوچ، حتی در موارد انسانی و اضطراری مانند سرپرستی یک مادر بیمار، امکان جابه‌جایی فراهم نمی‌شود و این تبعیض سیستماتیک یکی از دلایل اصلی فشارهای روانی بر کادر درمان در استان است.
Be the first to comment